Andvari - 01.01.1910, Blaðsíða 60

38
ísland gagnvart öðrnra ríkjum
verðum hæft at herða
hljóð, eigum slög') rjóða;
vér skulum Gorms af gömlu
[Gandvíkrþoku landi'-), —
hörð er ván at verði
vápnhríð, — sonar bíða.
Haraldr konungr tólc það ráð, sem ván var, er
margir spakir menn véltu um, sem bezt gegndi;
vendi nú aptr suðr til Danmerkr . . . «
En Snorra segist svo frá, að Haraldr gerði fyrri
fjölkyngi til íslands en hann feldi niðr herförina, og
sendi þangað »hamhleypu«, er fékk ógóðar viðtökur
af vættum landsins. »Haraldr konungr hauð kung-
um manni at fara í hamförum lil íslands, ok freista
hvat hann lcynni segja honum. Sá fór í livals líki.
En er hann kom lil landsins, þá fór liann vestr fyrir
norðan landit. Hann sá at íjöll öll ok hólar váru
full af landvættum, smnt stórt, en sumt smátt. En
er lxann kom fyrir Vápnafjörð, þá fór hann inn á
fjörðinn og ætlaði á land at ganga. Þá fór ofan úr
dalnum dreki mikill, og fylgdu honum margir ormar,
jíöddur ok eðlur, ok blésu eitri á hann. En hann
lagðist í brolt ok vestr fyrir land, alt fyrir EyjaQörð.
Fór hann inn eptir þeim firði. Þar fór móti honum
fugl svá mikiil, al vængirnir tóku út fjöllin tveggja
vegna, ok fjöldi annarra fugla, bæði stórir ok smáir.
Ifraut fór hann þaðan ok vestr um landit, ok svá
suðr á Breiðaljörð, ok stefndi þar inn á íjörðinn.
Þar fór á móti honum griðungr mikill, ok óð á sæ-
inn út, ok tók at gella ógurliga. Fjöldi landvætta
fylgdi lionum. Brott fór hann þaðan ok suðr um
1) == vopn.
2) [== íslandi.