Andvari - 01.01.1910, Síða 212
190
Konsúlar og erindrekar.
þeir hafa miklum eigin störfum að gegna, og hafa
hins vegar ekki eins víðtæka og djúpa þekkingu,
sjerstaklega á liögum þess lands, er þeir vinna fyrir,
og sendikonsúlar, er gert hafa sjer þetta að lífsstarfi.
En þó má of rnikið gera úr því gagni, er þessar
skýrslur hafa, og vísterþað, að duglegur kaupmaður,
er nokkur fjárráð hefur, kýs lieldur að senda eigin
erindreka til þess, að kynna sjer það, er hann þarf
helst á að halda. I3að er, einkum minni liáttar at-
vinnurekendur og þeir, er ný fyrirtæki hafa á prjón-
unum, er helst llýja á náðir konsúlsins um leiðbein-
ingar og vitneskju um eitt eða annað. En konsúll-
inn gelur ekki nema að litlu leyti orðið við hverri
beiðni l'rá einstaklingum, því að hann getur ekki
verið jafnt heima í öllum atvinnumálum, en verður
að verja mestum kröftum sínum í þarfir almennings
í heild sinni. En slíkar skýrslur, ef þær eru tíðar
og vel úr garði gerðar, geta þó orðið einstaklingnum
að ærið miklum notum.
Allar þjóðir þurfa á erindrekum í útlöndum að
halda, en þó eru það siglingaþjóðirnar, sem um fram
alll þurfa konsúla. Öll þau störf, er siglingar liafa
í för með sjer og lenda á konsúlum, eru bæði marg-
brotin og umsvifamikil1 *)- t*að var þetta atriði eink-
um, er orkaði mestu um það, að Norðmenn, hin
mikla siglingaþjóð, gengu svo fast eptir að fá eigin
konsúla. Enn fremur telur hver þjóð sjer skyll að
annast og gæta hagsmana landa sinna í útlöndum.
Þella hvílir þá á konsúlunum. Þegar fjölmenn er
bygð slíkra manna í dvalarlandi konsúlsins, getur
það orðið mikið starf fyrir hann að styðja þá til
að ná lögum og rjetti, er opt kann að verða erfitt í
útlendu landi fyrir þá, er engan þekkja og ef lil vill
kunna ekki tunguna. Að fiylja mál þeirra fyrir yfir-
völdunum á dvalarstaðnum, koma þeim í vistir og
greiða fyrir þeim, ef þeir þurfa einhvers við í föður-
landi sínu. Konsúlar verða þannig að gegna mörg-
1) Sjá t d. »Instruktion for danske Konsuler i Udlandet«, 15. des.
1893, Sölov i. apr. 1892 og m. íl. Pessi lög öll greina hin sömu mál og
tiökast hjá öðrum þjóðum.