Prestafélagsritið - 01.01.1930, Blaðsíða 22
PrestafélagsritiO.
Bjartsýni á sigur hins góða.
15
mest áhrif hafa haft til göfgunar guðshugmyndinni eru þeir,
sem bezt hafa treyst æðstu verunni og mesta borið elskuna
til hennar. Mætii koma með dæmi því til skýringar úr sögu
flestra þjóða, en bezta dæmið fyrir oss krisína menn er
Kristur sjálfur, sem oss hefir gefið þá göfugu guðshugmynd,
sem aldrei mun úreldast eða reynast ófullkomin, um að æðsta
veran, sem er upphaf alls og stjórnandi alheimsins, sé kær-
leiksvera, sem elskar allar Iifandi verur að fyrrabragði og
með föðurhjarta. Jesús er oss bezta dæmið, því að engan
þekkjum vér, sem elskað hafi Guð eins og hann, treyst hon-
um á sama hátt og jafn einlæglega, og staðið í jafn innilegu
samfélagi við Guð og hann gerði. Vegna þessa varð reynsla
hans svo sérstæð og þess vegna gat hann orðið frömuður
þess guðstrausts, sem opnað getur mannssálirnar fyrir áhrif-
unum að ofan, fyrir kraftinum af hæðum. Hann treysti hin-
um góða, og afleiðingin varð æðsta guðsþekkingin, sem mann-
kynið hefir eignast, og rnesti og dýrðlegasti kærleiksmáttur-
inn, sem á jörðu hefir birzt.
En Jesús trúði líka á hið góða í mannlífinu. Þrátt fyrir
alla synd, sem hann kyntist í umhverfi sínu, og þrátt fyrir
alla ófullkomleika og varmensku, sem hann varð að reyna í
lífi sínu, var hann þó undursamlega bjartsýnn á hið góða í
mannlífinu. Hann sá hið góða í eðli barnanna og einnig hjá
fullorðnu mönnunum, og vonleysi og svartsýni var fjarri hon-
um, hvort sem lifið var til einstaklinga eða heildar. Fyrir því
þarf naumast að færa rök, flestir þekkja nóg dæmi þess frá
lýsingu guðspjallanna á lífi jesú. Þó skal hér aðeins mint á
örfá atriði.
Er unt áð hugsa sér meiri bjartsýni en kemur fram í því,
hvernig jesús talaði um gildi mannsins í augum Guðs? Hver
einstakur maður hefir ómetanlegt gildi í augum Guðs, þ. e.
samkvæmt sönnu mati hverrar mannlegrar sálar. Allir kannast
við ummæli Jesú, er að þessu lúta, þar sem hann spyr:
»hvað stoðar það manninn, að eignast allan heiminn og fyrir-
gera sálu sinni? Því að hvaða endurgjald mundi maður gefa
fyrir sálu sína?* (Mark. 8,36; sbr. Lúk. 9,25).