Prestafélagsritið - 01.01.1930, Blaðsíða 36
Prestafélag3ritiö.
Trú framtíðarinnar.
29
fullhomna beztu listaverk sín enn betur. Og þessi sókn stafar
af því, að til er minni fullkomnun eða böl.
Og seljum svo, að vér værum sjálfir fullkomnir og ættum
þess engan kost að verða neitt fullkomnari, og aðrir menn
væru jafn lausir við alt ilt, og gætu meira að segja ekki
orðið vondir né heldur betri, af því að þeir væru þegar
fullkomnir, — setjum svo, að vér lifðum í slíkri fullkomnun, er
breyttist í engu, þá mundi lífið ekki aðeins verða óþolandi
leiðinlegt og vér fara á mis við allan fögnuð yfir tilverunni,
heldur myndum vér verða — eða vera, því að vér yrðum
aldrei neitt — tómir hljóðritar, sem færu með það sí og æ,
er á oss var rist fyrir fult eg alt, þegar vér fæddumst.
Vér getum hrygst yfir þjáningu og böli. En vér hljótum að
viðurkenna, að hvorttveggja hjálpi oss til að eignast það, sem
betra er. Það greiðir oss leið til þess, sem gott er.
Þannig verða þjáning og böl eigi því til fyrirstöðu, hvorki
nú né síðar, að vér trúum því, að tilveran sé góð. En hvaða
jákvæð rök eru fyrir þeirri trú? Svo að ég tali aftur eins og
ferðamaður, þá blasa þau hvarvetna við augum vorum. Hitt
gegnir furðu, að ekki skuli allir sjá þau.
Feiknamikil fjölbreytni lífsins fær á ferðamanninn, sem
ferðasí um mörg lönd og í margskonar loftslagi. Fjölbreytni
mannlífsins ein er undraverð. Italir, grannir og örlyndir, eru
harla ólíkirNorðurlandabúum, þétfum á velli og þéttum í lund;
og glaðlyndir Spánverjar göfuglyndum en þunglyndum Rúss-
um. Vér Evrópumennirnir aðkomnu og Ameríkumennirnir er-
um mjög frábrugðnir Forn-Kínverjum og Forn-Indverjum,
sem 3000—4000 ára menning er runnin í merg og bein. Og
þótt ekki séu nema fáeinar mílur í milli, þá er meginsmunur
á djúpúðgum Brahmaklerki og kvikum skógamanni, sem á í
höggi við óargadýr og lifir á skógaraldinum. Reyndir og
ráðnir Evrópumenn eru gerólíkir óþroskuðum og fljótfærnum
Afríkumönnum. Ferðamaðurinn sér það, að þjóðir jarðarinnar
eru afar ólíkar, að hörundslit, menningu, skapgerð og þroska.
Sama er að segja um dýraríkið. Á ey vorri er fjölbreytnin
ærin. En hún verður svo mikil, að undrun sætir, er vér kom-