Prestafélagsritið - 01.01.1930, Blaðsíða 216
206 ]. S.: Kirkjulegt starf meðal sjómanna. Prestafélagsritiö.
á ári, er þeirra þá minst í öllum kirkjum, og að lokinni
guðsþjónustu er söfnuðunum gefið tækifæri til að styrkja
starfið fyrir þá með fé.
Hér á landi hefir einnig verið valin sjómannadagur, fjórði
sunnudagur eftir þrettánda, og í Reykjavík hafa prestarnir
tekið upp þann sið, að gefa kirkjugestum kost á að leggja
fram skerf til stuðnings starfinu. — Væri vel, að allir söfn-
uðir landsins vildu gera hið sama.
Þetta er málefni, er snertir alla þjóðina og ekki sízt kirkj-
una. Það er víðar en í stórborgunum, sem hönd spillingar-
innar er út rétt, þegar sjómaðurinn stígur á land, og því
miður er Reykjavík þar enginn eftirbáíur, og gæti ég sagt
margar sorglegar sögur af ungum mönnum, sem hafa liðið
andlegt skipbrot, þegar í höfn var komið. Þessvegna ætti
það að vera áhugamál kirkjunnar að rétta þessum mönnum
hlýja hönd, þegar þeir stíga á land.
Minnumst þess, hve sjómaðurinn fer oft á mis við þægindi
og vellíðan, og hversu oft stofnar hann ekki lífi sínu í hættu
til þess að afla sér og sínum brauðs, og í þarfir þjóðarinnar.
— Minnumst þessa, þegar vér á einn eða annan hátt njótum
þæginda lífsins, sem ef til vill eru að nokkru leyti sjómann-
inum að þakka.
Eg þykist vita, að sjómannastéttin eigi svo mikil ítök í hjört-
um okkar, sem í landi erum, að við séum fús á að leggja
örlítið að okkur, til þess að auka á gleði þeirra og þægindi,
þegar þeir dvelja í ókunnri höfn fjarri ástvinum.
Og nú sný ég mér til yðar: Viljið þér minnast íslenzka
sjómannsins; — viljið þér stuðla að því, að reist verði sem
fyrst sjómannaheimili í höfuðstað íslands.
Látum oss heiðra hið dáðríka starf sjómannsins, og reisum
honum hæli, þar sem hann getur notið hvíldar og hollrar gleði,
er hann kemur hrakinn úr baráttunni við sollinn sæ.