Prestafélagsritið - 01.01.1930, Blaðsíða 42
Prestafélagariliö.
Trú framtíðarinnar.
35
legusfu augnablikum sínum, hlýtur að vera þátfur í innra eðli
alheimsins. Og þessvegna þarf ekki freka? að leiða alheims-
dauða af hvarfi lífsins hér, en að eikin deyi öll, er lauf fellur
að hausti, eða að lífið sé þrotið á jörðunni, af því að eik
hafi dáið.
Það getur mjög vel verið, að líf hefjist á plánetu Siríusar, þegar
því lýkur hér — alveg eins og trén í Suður-Ameríku taka
að laufgast, þegar þau í Norður-Ameríku fella laufið. Það
getur mjög vel verið, að alt af sé lífið einhversstaðar í al-
heiminum að ná vaxtarhæð sinni, og alt af sé það einhvers-
staðar að fjara út. Sumum kann að þykja þessi eilSfi öldu-
gangur, er rís og hnígur, án upphafs og án endis, svo dauð-
ans tilbreyfingalaus, að þeir geti ekki sætt sig við hann. Þeir
myndu heldur kjósa ákveðið upphaf og endir. En það þarf
hvorki að vera neitt filbreytingarleysi, né heldur getur verið.
Tilbreyfingin hlyti að verða ærin, því að ekkert tvent í al-
heiminum er nákvæmlega eins. Meginóður lífsins myndi að
vísu vera hinn sami í gær og í dag og um aldur. En af því
barf ekki að leiða tilbreytingarleysi í svip þess. Ástaróðurinn
er hinn sami í öllu lífinu. En hafa tveir elskendur nokkuru
sinni unnað nákvæmiega með sama hætti? Og getur ástin
nokkuru sinni hætt að vera hugðarefni? Miljónir af kvæðum
og sögum hljóta að hafa verið rituð um hana. Ber nokkuð
á því, að menn telji það tilbreytingarlaust? Hversu oft sem
óður lífsins og ásfarinnar kann að birtast í alheiminum, þá
birtist hann aldrei eins, og tilbreytingarleysi þarf ekki að
óttast.
Enginn maður hefir rétt til þess að fullyrða það, að al-
heimurinn sé á leið til hnignunar, að vonlaust sé um endur-
nýjun og lífið hljóti loks að hverfa, og það ekki aðeins af
iörðinni heldur úr alheiminum. Stjörnufræðingur, sem hefir
vanist því alla æfi að einbeita aíhygli sinni að útliti alheims-
>ns, reikna út fjarlægðir og tölu stjarna og meta ásigkomulag
beirra, kann að hneigjast til þess að skoða annað eins fyrir-
brigði og lífið á þessari plánetu eins og hégóma einn í sam-
anburði við víðáttu himnar.na. En oss, sem engir stjörnu-