Prestafélagsritið - 01.01.1930, Blaðsíða 182
Prestafélagsritiö.
Þjóðin og kirkjan.
173
þeim ekki undir eins sammála, því að góð samvinna er mjög
undir því komin, að samverkamenn séu sem bezt samhuga.
Og komið hefir það fyrir, að menn hafa af fljótfærni borið
fram opinberlega lítt hugsaðar nýjungar, sem þá hefir seinna
iðrað, að þeir fóru ekki gætilegar með. Eg vona að öllum
skiljist, að ég á ekki við það, að sannleikurinn eigi nokkurn tíma
að vera samninga-atriði; heldur á ég við það, að þjónar
kirkjunnar eigi að hafa samvinnu sín á milli í því, að öðlast
sem fullkomnastan skilning á sannindum trúarinnar, eins og í
því, að boða þau sannindi. Það eflir bróðurhugann.
Hafi þess nokkurn tíma verið þörf, að starfsmenn hinnar
íslenzku þjóðkirkju, leikir og lærðir, stæðu saman sem einn
maður og legðu af einlægum áhuga kapp á að vinna þau
mörgu verk, sem vinna þarf, þá er það nú á þessum tímum.
Því að annars vegar eru annarlegir trúarflokkar farnir að
reka hér trúboð af miklum áhuga og með erlent fjármagn
að baki sér, og þeir fá auðvitað helzt áheyrn hjá trúhneigðu
fólki; við megum ekki horfa aðgerðalausir á það, ef við höf-
um sannfæringu fyrir því, að við höfum betri boðskap að
flytja þjóðinni. Og hins vegar er aldarhátturinn að taka breyt-
ingum, sem sumar hverjar eru mjög til hins verra.
Kirkjan á mikil ítök í hjörtum íslendinga, eins og biskup-
inn benti svo rækilega á í ræðu þeirri, er hann flutti á presta-
stefnunni í gær. Kirkjan hefir unnið hér mikið og gott verk
á liðnum öldum. Og hún á enn eftir að verða þjóðinni til
mikillar blessunar. En íil þess að árangurinn af starfi hennar
geti orðið sem mestur, þarf hún að gera sér grein fyrir því,
hverjum viðfangsefnum hún þarf að leggja mesta áherzlu á
að sinna.
Einu sinni voru þeir McDowell, biskup, og merkur dómari,
aldraður, samferða á járnbrautarlest í Vesturheimi, og biskup-
inn sagði við dómarann: »Viljið þér af yðar löngu og marg-
breytilegu lífsreynslu segja mér hvert þér álítið vera þýðing-