Prestafélagsritið - 01.01.1930, Blaðsíða 39

32
Francis Vounghusband:
Prestafclagaritiö.
hafa átt sér stað í alheiminum sem heild, er hefir valdið því,
að líf spratt hér fram, jafnskjótt sem nauðsynleg náttúruskil-
yrði voru fyrir hendi.
Þetta er vissulega miklu skiljanlegri og skynsamlegri skoð-
un heldur en hin, að lífið undursamlega sé komið fram af
hendingu einni eða einhverri hneigð. Er það sennilegt, að
hendingin ein hafi getað látið slíkt undur verða til sem lægsta
mann? Eða gat aðeins einhver stefna vakið dásamlega anda-
gift skáldsins? Er ekki þetta miklu líklegra, sem nú skal
greina, svo að ég taki lítið dæmi: Alveg eins og hver Frakki
er smámynd af frönsku þjóðinni og fulltrúi hennar sem heildan,
og vér getum fengið af honum hugmynd um innra eðli hennar
og dæmt um það, að hún hafi líf og sál og megni að elska
og blása kærleika í brjóst barna sinna — þannig er sólkerfi
vort smámynd af alheiminum og vér getum dregið af því á-
lyktanir um innra eðli hans. Ur því að sólkerfið hefir fram-
leitt líf og sál og kærleika, þá hefir alheimurinn sem heild
líf og sál og kærleika og fær andað kærleika í brjóst börn-
um sínum; frá honum er lífið komið til sólkerfis vors og birt-
ist á plánetu vorri.
Menn hafa ekki, svo að jeg viti, lagt sérstaka alúð við þá
spurningu, hvernig lífið hafi fluzt til þessarar plánetu frá al-
heiminum í heild sinni, sé það í raun og veru þaðan komið.
Þeir eru horfnir frá þeirri kenningu, að það kunni að hafa
fluzt með loftsteinum. En það vitum vér, að Ijósið berst til
vor á öldum Ijósvakans, og það ekki frá sólinni einni, heldur
frá svo fjarlægum stjörnuþokum, að það er 140 miljón ár á
leiðinni til vor, enda þótt það fari með 186000 mílna hraða á
sekúndu. Vér vitum einnig, að mýkstu raddbrigði, sem láta
það í Ijósi, er í mannshjartanu býr, berast með líkum hætti og
hraða frá einu heimskauti til annars. Og með þessar stað-
reyndir fyrir augum er ekki óskynsamlegt að gera ráð fyrir
því, að Iífsstraumarnir skelli á oss á þessari plánetu að hand-
an sí og æ, eins og ljós og hljóð. Fáskrúðugar lífsverur hafa
tekið ljósgeislunum með þeim hætti, að þær hafa eignast
næman hjúp yfir sig og þar þroskast á augti á sínum tíma.