Prestafélagsritið - 01.01.1930, Blaðsíða 177
168
Friðrik Hallgrímsson:
Preslafé]agsriii&.
unni er nauðsynlegt að gefa gaum að. — En það mál er
svo víðtækt og á svo djúpar rætur, að ég get ekki gert því
þau skil i þessu stutta erindi, sem ég hefði viljað.
Að vísu lái ég engum, þó að þeir fyllist undrunar og sárrar
hrygðar, þegar þeir lesa grein eins og þá, sem birtist í ný-
útkomnu hefti tímaritsins »Straumar< og nefnist »]afnaðar-
stefna og trúarbrögð*, — og er samin af þjónandi presti í
þjóðkirkjunni.
Því er þar haldið fram, að jafnaðarstefnan og trúarbrögðin
séu andstæðingar, og að það sé vel skiljanlegt, að jafnaðar-
menn hati trúarbrögðin; ég fæ ekki betur séð, en að höf-
undurinn telji sig jafnaðarmann, og samkvæmt því ber hann
þann hug til þeirrar trúar, sem hann er vígður til að boða,
að hann segir, að tíu ára prestsstarf sitt hafi »að miklu leyti
gengið út á það, að losa af sálum manna trúarbragðaviðjar<;
og biskupi okkar og Haraldi sál. Níelssyni ber hann það á
brýn, að þeir hafi höggvið í sundur allar þær máttarstoðir,
sem trúarbrögð kristindómsins hafa hvílt á.
Hér á landi veit ég ekki til þess, að kirkjan hafi nokkurn
tíma sýnt jafnaðarstefnunni fjandskap eða talið hana fara í
bág við hugsjónir sínar. Hún vill þjóna jafnaðarmönnum eins
og öðrum, því að hún skiftir sér ekki af stjórnmálaskoðunum
manna. Og fjöldi íslenzkra presta eru mjög hlyntir hugsjónum
jafnaðarstefnunnar. Alt slíkt tal um það, að jafnaðarstefna og
kristindómur hljóti að vera hvort öðru andstætt, er þessvegna
óvit, og ekkert annað. Enda er líka í þessari ritgerð dregin
upp svo fáránleg skrípamynd af trúarbrögðunum, að maður
getur ekki annað en kent í brjósti um þann mann, sem getur
látið annað eins frá sér fara á prenti. En af því að hann er
þjónandi prestur í þjóðkirkjunni, má ekki láta þessum öfgum
hans ómótmælt. Eg mótmæli þeim fyrir mitt leyti eindregið,
— ekki af þrætugirni, heldur vegna þess sannleika, sem mér
er dýrmætastur. Og ég veit, að í því eru mér samdóma
margir starfsbræður mínir, sem ég hefi átt tal við, og hafa
eins og ég hrygst einlæglega af því, að annað eins hneyksli
skyldi geta komið fyrir.