Prestafélagsritið - 01.01.1930, Blaðsíða 136
PrestafélaasritiO.
Framííð þjóðkirkjunnar.
127
í góðum tilgangi. Það hefir verið gert til þess að geta hækkað
laun prestanna, þegar þau þóttu vera orðin of lág. Eigum
vér að halda svo áfram 3. öldina? Þó prestaköllum verði
fækkað nú og prestslaunin bætt, þá mun vísast enn líða að
því, að þau verði of lág. A þá ekki aftur að fækka? Eða
hvar skal staðar numið? Nei, þá væri betra, að ríkið hætti
að launa prestastétt, heldur en það gerði þannig þjóðkirkjuna
í allri vinsemd áhrifalausa og gagnslausa. Og prestarnir
sjálfir, ég vona, að ég megi segja allir, vilja ekki vinna það
til launahækkunar, að dragi á nokkurn hátt úr áhrifum kirkj-
unnar til góðs. Þá er betra að búa áfram við bág kjör. Fyrst
og fremst verður að spyrja um notin af prestsstarfinu fyrir
söfnuðina. A kostnað þeirra vill áreiðanlega enginn góður
prestur þiggja launabót.
í sumar sem leið átti ég tal við þýzkan háskólakennara
um útvarp í þjónustu kirkjunnar. Við vorum sammála um
mikilvægi þess og töluðum nánara um fyrirkomulagið, sem
þyrfti að vera. Hann kvað þetta mál nýtt á Þýzkalandi, svo
að mér þótti gaman að geta sagt honum, að stjórnin á Is-
landi væri þegar búin að fela kirkjumálanefnd að taka til at-
hugunar útvarp í sambandi við starf kirkjunnar. Og hann
undraðist, hve vel væri fylgst hér með tímanum í þessum efn-
um. En þess þurfum vér vel að gæta, að þótt útvarp geti
orðið kirkju og kristindómi að bezta liði, þá má engan veginn
ætla því að koma í staðinn fyrir safnaðarguðsþjónusturnar
heima í kirkjunum. Því að þá yrði það fremur að tjóni en
gagni. Þetta hljóta allir að skilja, sem vita, hver höfuðþáttur
guðsþjónustunnar sambæn og sameiginleg tilbeiðsla safnaðarins
eiga að vera. Það er einnig hin mesta fjarstæða, sem heyrist
haldið fram stöku sinnum, að ekki saki, þótt guðsþjónustum
fækki nokkuð, þær verði þeim mun betur sóttar. Reyndin
verður miklu fremur víða sú, að fólk venst af því að sækja
messur, þar sem þær eru mjög strjálar, og áhrif þeirra vaxa
ekki, heldur þvert á móti. Hið sama gildir um þær og bæna-
lífið. Það verður ekki heitara né dýpra við það að sjaldan er
beðist fyrir. Enda veit ég ekki til þess, að í öðrum löndum