Prestafélagsritið - 01.01.1930, Blaðsíða 151

142
Sigurður Einarsson.
Prestafélagsritiö*
handa þeim börnum, sem henni hafa falin verið í skírninni,
þá er vandséð að vita hvað það er.
Hér mætti nú að vísu svara því til, að jafnframt fræðsl-
unni væri og ýmislegt annað gert, til þess að hún kæmi að
fullum notum. Kennarinn talaði við börnin um líf þeirra og
breytni í ljósi kristilegrar trúar, áminti þau og hvetti, og höfð-
aði til næmustu og göfugustu tilfinninga þeirra, t«l þess að
vekja samúð og lotningu fyrir efni því, sem farið er með.
Ég veit að margir kennarar leitast við að gera þetta. Sumum
tekst það vel, öðrum miður. En spyrji maður kennara alment
um þetta, verða svörin nálega altaf á þessa leið: Vér höfum
svo íakmarkaðan tíma, að hann fer allur í að nema fræðslu-
efnið til prófs. í skólum vorum er kristin trú framar öllu
öðru prófnámsgrein, eins og nú hagar til. Og ef vér látum
við það sitja um ræktun trúarlífs barna vorra, þá fer oss eins
og faríseunum forðum, sem guldu tíund af myntu, anís og
kúmeni, en hirtu ekki um það, sem mikilvægara var.
Vér erum þá í þann veginn að komast niður að rótum
þessa máls. Ég býst við, að enginn finni upp á því að styggj-
ast, þó að það sé játað, að árangrinum af trúarbragðafræðsl-
unni í skólum sé yfirleitt fremur ábótavant. Um suma skóla
má óhikað svo að orði kveða, að hann hafi verið þveröfugur
við það, sem til var ætlast. Má í því sambandi minna á
Mentaskólann. Sá skóli hefir jafnan ætlað kristnum fræðum
allmikið rúm á stundaskrá sinni og um eitt skeið voru raunar
kristin fræði ein af aðalnámsgreinum skólans. En nógir eru
vitnisburðir um það, bæði eldri og yngri, að sú fræðsla hafi
reynst mönnum harðla lítill trúargjafi. Miklu fremur mætti
segja, að hún hafi á ýmsum tímum verkað sem einskonar
andleg bólusetning, blátt áfram gert menn ónæma fyrir kristi-
legum áhrifum. Og hér er ekki Mentaskólanum einum til að
dreifa. Hins sama gætir niður á við í gegnum alla skóla.
Til eru þeir menn, sem vilja kenna þetta háskasamlegri til-
slökun á ýmsum trúarkenningum eldri tíðar manna, og raunar
alt, sem miður fer en skyldi í kristindómsmálum. En sú
skoðun er svo mikil fjarstæða, að ekki er orða verð. Það