Prestafélagsritið - 01.01.1930, Blaðsíða 78

Prestafélagsritiö.
Eining kirkjunnar.
71
(rómv. kafólsku kirkjuna) ng segja, að takmörk þess séu líka
yztu mörk þess sviðs, sem andi Krists starfar á á jörðinni.
Það er talað um hina sýnilegu kirkju og hina ósýnilegu.
Rómversk katólska kirkjan segist vera hvorttveggja í senn,
en mótmælendur halda, að hin ósýnilega kirkja sé miklu víð-
tækari, því að hún sé alstaðar þar, sem góðir menn starfi
í Jesú nafni, einnig þeir, sem ekki eru bundnir ákveðnum
félagsböndum. Sú kirkja er ein og óskift og eins raunveruleg
og tilvera Guðs. Osýnilega kirkjan er félag, sem starfar
fyrir kraft heilags anda og án ytri takmarka. En meðlimir
hennar eru allir eitt í samfélagi heilags anda. Osýnilega
kirkjan er ekki söguleg stofnun, háð breytilegum vilja manna,
heldur er hún framkvæmd Guðs vilja í heiminum og tæki
hans til að ná tilgangi hans, endurlausn mannkynsins. Réttur
meðlimur hennar er hver sá, sem trúir á Jesú Krist. Sú
trú er kraftur siðgæðisins og undirstaða kristilegs lífs, og
gætir hennar þó oft minna en ytra fyrirkomulags. Um það
standa deilurnar tíðum.
Því neitar auðvitað enginn, að eitthvert ytra form og gerð
verður kristilegt félag að taka á sig eins og önnur félög. En
það hlýtur að breytast með breytilegum tímum. Það er líka
auðvelt að sýna fram á það, að kirkjan varð fyrir margvíslegum
áhrifum, er hún var að festa rætur. Þau áhrif voru bæði frá
samkundu Gyðinga og launvígslunum grísku. Og hvar ætli að
klerkveldi og páfastóll eigi sér fyrirmynd annarsstaðar en í
rómverska keisaraveldinu. Að öllu þessu athuguðu, sést, að það
getur ekki verið rétt að rómversk katólska kirkjan ein haldi
áfram endurlausnarstarfi Jesú Krists í heiminum, þó að hún
hafi sér hærri aldur til ágætis fram yfir aðrar kirkjudeildir.
Þeir sem trúa því, að andi Guðs berist ekki aðeins frá
manni til manns, eins og þegar vatn rennur eftir árfarvegi,
heldur megi fremur líkja honum við gufuhvolfið, sem umlykur
jörðina á alla vegu, — »því að í honum lifum, hrærumst og
erum vér< (Post. 17,28), — þeir finna heldur ekki ástæðu til
að binda gildi prestsvígslunnar við ákveðna siði eða ákveðna
menn til að framkvæma hana. Það er meira áríðandi að sá,