Prestafélagsritið - 01.01.1930, Blaðsíða 210
200
Jóhannes Sigurðsson:
Presiafélagsritiö.
kosfnað af fátækt sinni. — Sæbjörg átti að vera tryggur og
traustur sambandsliður milli bjargráðanefndanna um land alt,
veita þeim kost á að kynnast hver annari sem bezt, og sam-
eina þannig krafta sína til sóknar og varnar þessu réttnefnda
velferðarmáli sjómanna.
Það sem séra Oddi tókst í þessum efnum, hefði engum
meðal manni tekist. Jafnframt þessu rak hann trúboð meðal
sjómanna á ferðum sínum, gerði sér far um að kenna þeim
að leggja á djúpið í nafni Drottins. — Margir virtu þetta vel,
en aðrir höfðu það að engu, og tóku þessu öllu með kæru-
leysi og tortrygni. Því segir hann á einum stað: »Sitt vill
hver og sundrungarandinn og sérgæðingshátturinn á Suður-
landi hefir lengi steininn klappað*.
Eins og fyr er frá sagt, fór séra Oddur til Vesturheims
1894, þá sextugur að aldri.
En fjórum árum síðar eða 1899 tekur annar maður við,
sem ber sjómannastéttina fyrir brjósti. — Það er séra Friðrik
Friðriksson, stofnandi K. F. U. M. hér á landi. Um alda-
mótin eða frá 1899—1901 heldur hann öðru hvoru sérstakar
sjómanna samkomur. En árið 1902 opnar hann sjómanna-
stofu í K. F. U. M., sem hafði bækistöð sína í Melstedshúsi,
en það stóð rétt við höfnina. Þetta var á þeim tíma, sem
seglskipaútgerðin var í mestum blóma. Þá komu fil Reykja-
víkur um miðjan febrúar sjómenn hvaðanæfa af landinu, til
þess að fá sér skiprúm, en skipin lögðu flest út í byrjun
marzmánaðar. Þau komu svo inn aftur með þriggja vikna til
mánaðar millibili, en stóðu lengst við á vorin, því að þá voru
þau öll hreinsuð og máluð. — Var þá oft margt um mann-
inn á sjómannastofu K. F. U. M. í Melsteds-húsum.
Vínsölustaðir voru þá margir í bænum, og vínnautn mikil.
Þessi stofa var því mörgum sjómanni »vörn og skjól* og
forðaði mörgum frá því að falla fyrir freistingu vínnautnarinnar,
og öðrum tálsnörum. — Þarna gátu sjómennirnir gengið um,
jafnt á nóttu sem degi, og stytt sér stundir með söng, hljóð-
færaslætti, tafli, lestri góðra bóka, og skrifað bréf.