Prestafélagsritið - 01.01.1930, Blaðsíða 198

188
Ásmundur Gíslason.
Prestafélagsritiö.
ekki sízt er ljósin léku um þær. Ég horfði til skiftis á hnött-
inn og krossinn og mannamyndirnar, og leifturskjótt flaug
um hugann, »að hann, sem ráð hefir með dáð á himni og láð«,
megnaði líka að leiða mig heim um hálkuna og myrkrið.
Kvíðinn kvarf, myndirnar á töflunni höfðu vakið hjá mér kjark
og gleði, ég tók öruggur að syngja jólasálminn og guðs-
þjónustan endaði. En þegar ég gekk út' úr kirkjunni, varð
mér litið upp í loftið, skýin voru horfin, og tunglið, sem ég
mundi ekkert eftir, var komið hátt á loft og geislar þess
glitruðu um svellin. Þá hvarf hugurinn aftur til altaristöfl-
unnar með þökk til hans, sem hún hafði mint mig á, og
bent mér að treysta.
III.
Löngu síðar, seint á sumri, fór fram jarðarför ungrar stúlku,
sem dáið hafði úr tæringu. Það var 4. barnið, sem hinn hvíti
dauði hafði tekið burtu í blóma lífsins frá þeim foreldrum.
Ég þarf ekki að lýsa hrygðinni við þetta tækifæri, né rauna-
blænum, sem hvíldi yfir öllu. Það var alskýjað loft, logn og
blíðviðri, er vér stóðum við gröfina, og var degi farið að halla.
Að síðustu var gengið inn í kirkjuna aftur og ætluðum vér
að syngja þar sálminn »Hærra minn Guð til þín«. En
þegar vér komum inn, varð mér og fleirum litið á altaris-
töfluna, sem' var stórt og fagurt málverk af Kristi í Getse-
mane, þar sem hann lítur biðjandi til hæða í sárri neyð og
engill birtist í skýjum. Þá Ijómaði svo yndisleg birta um
Kristsmyndina, og hún varð svo fögur, að ég hefi aldrei séð
hana í slíkum ljóma, og hefi ég þó oft verið staddur frammi
fyrir henni síðustu 26 árin. Hvort þessi óvanalegi bjarmi á
myndinni hafi stafað frá kveldsólunni, sem þó var hulin skýj-
um, eða hvaðan, veit ég eigi, en vér horfðum undrandi á
hana, og ég benti hinni sorgmæddu móður dánu meyjarinnar,
að Iíta á altaristöfluna. Nokkrum vikum seinna veiktist ég
og lá lengi hættulega veikur, og í legunni mintist ég oft
ljómans á Kristsmyndinni.