Prestafélagsritið - 01.01.1930, Blaðsíða 224
214
Ásmundur Guðmundsson:
Prestafélagsritiö.
Stiklastöðum? Hljótum vér ekki að taka hér oss á herðar
allar deilur og fjandskap Norðmanna í milli?
Vér deilum um kristindóminn, sem Olafur flutti oss. En það
er einmitt vottur þess, að bræðsludeiglan er enn ekki orðin
köld. í því stríði geta þeir orðið síðastir, sem ætla sig fyrsta.
Þeir verða það, ef þeir láta sjálfsþóttann ráða en ekki sam-
úðina djúpu. Kirkja Noregs þarf að muna það og búa að því,
að það var sameiginleg fórn og sameiginlegt starf, sem end-
urreisti Niðaróskirkjuna.
Og vér deilum um það, hvað þjóðlegí sé. Ólafur var sá,
er bar fram Noregshugsjónina með því að þola kvöl og dauða.
Hann vildi sízt af öllu, að Norðmenn krypu fyrir erlendu gulli.
En þó hafði hann sjálfur erlenda menn í her sínum. Það er
erfitt oft í hita stríðsins að greina rétt frá röngu. En stríðið
ber þó vott um líf, og vér viljum Norðmenn þrátt fyrir alt og
alt byggja upp saman helgidóm þjóðar vorrar fyrir börn vor.
Hörðust mun þó baráttan milli þeirrar stéttar, er drotnaði
áður, og hinnar, sem er að hefjast. Hún stóð líka á Stikla-
stöðum. Menn vilja betri lífskjör og völd einnig. Hver veit
skilin milli sanngjarnra krafna og yfirgangs? Þau liggja um
Stiklastaði. Þá fyrst kemur endurfæðingin, er menn líða
saman. Þegar enginn hefir sigrað og allir verða að fórna, þá
helgast félagslífið nýja, er vér þráum.
Þegar mennirnir finna til vanmáttar síns og veldis Guðs,
þá verða undur hér á jörð. Þeir öðlast ekki þróttinn til af-
reksverka við það að troða það undir fótum, sem er þeim
lægra, heldur með því að opna hjartað fyrir því, sem þeim
er æðra. Og það getum vér ekki, fyr en kvöl og iðrun hafa
níst sál vora. Sjálfsásökunin særir enn dýpri und en spjót
Þóris hunds. Nú er sverðinu einnig brugðið gegn oss á Stikla-
stöðum. Því að nú stöndum vér á heilögum stað. Nú
brennur þyrnirunnurinn fyrir framan oss. Rödd Drottins berst
til vor úr helgidómi hans, fer um dulardjúp hjarta vors eins
og sárbeitt sverð. Drottinn, deyð það alt, sem vér höfum
flekkað hver um sig bæði í ríki og kirkju. En skír oss heil-
agri fyrirgefning þinni. Helga oss til vonar og starfs fyrir