Prestafélagsritið - 01.01.1930, Blaðsíða 205
Prestafélagsritið. Kirkjulegt starf meðal sjómanna. 195
það varð honum til láns. — Þar hitti ég hann og fékk að
heyra það, sem ég nú hefi sagt.
Það var ekki erfitt fyrir mig að skilja, hverskonar félaga
hann hafði hitt. Það var án efa »Dröbak«, svo var hann
nefndur. Um alllangt skeið hafði hann verið í Antverpen,
og það var ekki í fyrsta skiftið, sem hann tældi landa sína.
Ég sagði því við Theodor: Kæri, ungi vinur minn! Eftir
frásögn þinni að dæma, held ég, að mér sé óhætt að fullyrða,
að báðir foreldrar þínir séu á lífi. Þessi félagi þinn, sem þú
hefir sagt mér frá, á ekki einu sinni heima í Osló, og alt,
sem hann hefir sagt þér, er uppspuni einn, til þess að geta
svalað fýsnum sínum á þinn kostnað, og það hefir honum
tekist helzt til vel.
Ég skrifaði síðan heim til foreldra hans, og það reyndist
rétt, þau voru bæði á lífi*.
Þessa sögu þarf ekki að segja lengri. Hún sýnir ljóst eina
af hættunum mörgu, sem vofa yfir sjómönnunum í ókunnum
höfnum. Þar við bætast allskonar freistingar, svo sem: Út-
breiddur faðmur vændiskvenna, og drykkjukrárnar alræmdu,
þar sem dillandi hljóðfærasláttur ómar tælandi móti þeim.
En þar er þeim tekið opnum örmum, meðan nokkuð er í
buddunni. Við skulum ekki dæma sjómanninn, þótt honum
finnist hann þurfa að hressa sig og lyfta sér upp eftir sjó-
volkið. —
Það er langt síðan nágrannaþjóðunum varð ljóst, að nauð-
synlegt væri að gera eitthvað fyrir þessa menn. — Þessvegna
hafa sjómannaheimili og sjómannastofur verið reistar í flestum
hafnarbæjum menningarlandanna. Hafa svo þeir, sem í landi
eru, kepst um að hlúa sem bezt að þessum griðastað sjó-
mannsins.
Og nú skal ég reyna, í stórum dráttum, að skýra frá upp-
runa þessarar starfsemi og þýðingu hennar.
A Englandi hefst starf þetta. Það var á öndverðri 19. öld,
að enskur sjómaður, Smith að nafni, er hafði snúist frá ger-