Prestafélagsritið - 01.01.1930, Blaðsíða 195
Prestafélagsritið.
ALTARISTOFLUR.
Eftir séra Ásmund Gíslason prófast.
Þegar ég kem inn í kirkju, verður mér venjulega fyrst
fyrir að renna augum inn að altarinu. Eg á eigi von á því,
að það sé neitt sérstaklega eftirtektavert við bekkjaraðirnar,
veggina eða loftsvalirnar, sem snerti huga minn, en mér er
jafnan forvitni á að sjá, hvað sé uppi yfir altarinu. Að vísu
hefir það komið fyrir, að ég hefi gripið í tómt, það hefir engin
altaristaflan verið í kirkjunni, heldur aðeins ber og nakinn
þilstafninn, og mér fanst ég verða fyrir vonbrigðum. Mig
hafði langað til að sjá þar eitthvað, sem leiddi hugann fram
fyrir Guð, — eitthvað, sem hvetti mig til að »beygja holdsins
og hjartans kné«. —
Eg hefi komið inn í kirkjur, þar sem voru gamlar altaris-
töflur, sumar stórkostlega margbrotnar og merkilegar, Iista-
verk frá liðnum öldum; þar hafði einhver mikill hagleiks-
maður endur fyrir löngu verið að verki, og skorið út eða
málað ýmsar biblíumyndir og oft margar saman. Þær töflur
hafa sjaldan hrifið mig þegar í stað; ég hefi oft þurft að virða
þær lengi fyrir mér, áður en þær vöktu hjá mér lotningu.
Aftur á móti hefir hið einfalda krossmark, sem ég hefi séð
á stöku stað yfir altari, þegar í stað sín áhrif, og talar hljótt,
en kröftuglega, sínu máli.
Þegar ég renni augum inn eftir kirkjunni, þykir mér mest
um vert að sjá blasa við mér yfir altarinu fagurt málverk
eða höggmynd, sem eins og hrópar til mín þegar í stað:
»Drag skó þína af fótum þér«. — Að vísu býst ég eigi við,
að sjá þar þá mynd, sem ég mundi falla fram fyrir og til-