Prestafélagsritið - 01.01.1930, Blaðsíða 140
Prestafélagsritiö.
Framtíð þjóðkirkjunar.
131
og þá er »sifjum blandit*, traust vinarsamband orðið í milli,
sem ótal margt gott getur sprottið af.
Þennan lang-veigamesta þátt prestsstarfsins, sálgæzluna,
verða prestarnir að fá frið og tækifæri til að rækja. Söfnuð-
irnir eiga fullan rétt á því. Prestsstarfið má ekki verða rétt
til málamynda, en það verður það áreiðanlega, ef prestaköllin
verða svo stór, að prestarnir fá ekki tóm til annars en að
inna embætiisverkin svonefndu af hendi. Það er ekki nóg,
að þeir reki prestsstarf. Þeir verða að vera prestar. Prestur,
sem altaf væri á ferðinni, eins og þeytispjald fram og aftur,
til þess að koma nafni á embættisverkin, væri ekki annað en
skrípamynd af presti, og þjóðin harla litlu bættari fyrir starf
hans. Nei, hér er nauðsyn að vera á varðbergi. Fækki presta-
köllum í landinu enn að miklum mun, þá verður líklega bið
á því, að þeim fjölgi aftur, heldur mun starf þjóðkirkjunnar
iamast svo, að hún bíði þess seint bætur eða ekki. Það má
aldrei verða. Það er skylda vor að gera þá kröfu samhuga
til ríkisins fyrir hennar hönd, að það fullnægi þessu grund-
vallarskilyrði á komandi árum, að prestakallaskipun landsins
miðist hvarvetna við það, að prestar og söfnuðir geti haft
náin persónuleg kynni hvorir af öðrum. Vér megum ekki
víkja um hársbreidd frá þeirri kröfu. Það væri að bregðast
þjóðkirkjunni. Verum samtaka allir um það að reyna að styðja
hana svo, að hún verði sterkasta og sigursælasta aflið í þjóð-
lífi voru. Það er hagur safnaðanna um land alt, sem vér
berum fyrir brjósti. Vér eigum eindreginn vilja þeirra að bak-
hjarli, alstaðar þar sem safnaðarlíf er vakandi. Kirkjan hefir
áreiðanlega verið sú stofnun þjóðfélagsins, sem alþýðunni hefir
verið kærust. Hún er það vona ég enn, og á að verða.
Svo framarlega sem hún skilur hlutverk sitt, hlýtur hún að
eiga samúð allra þeirra, sem ala trúarþrá og bræðralagshug-
sjón í brjósti. Sterkur vilji þjóðarinnar þarf að tryggja það,
að hún fái notið sín. Það er fagurt hlutverk fyrir presta og
söfnuði í sameiningu að reyna að efla hann sem mest.