Prestafélagsritið - 01.01.1930, Blaðsíða 45
38
Francis Vounghusband:
Pr»*t*féla2#ritiö.
eiga heima á piánetum fjarlægra stjarna eða byggja sviðin
milii stjarnanna og hafa ljósvaka að líkams. En um þær vit-
um vér ekkert með vissu. Vér hljótum því að líta svo á, sem
þessir æðstu menn skýri það fyrir oss, hvernig alheimurinn
sé. Það hlýtur að vera til í alheiminum sem heild, sem getur
látið þessar æðstu verur verða til. Ef alheimurinn gæti ekki
látið neitt æðra verða til en klettinn, þá myndum vér álykta,
ef vér værum einhverjar æðri persónur utan við hann og
yfir hann hafin, að ekkert væri æðra í náttúrunni en klettur-
inn. Ef hann léti ekkert æðra verða til en kál, þá myndum
vér álykta, að í eðli hans væri ekkert æðra en jurtagróður.
En láti hann verða til menn, búna hæfileikum til þess að
hugsa, álykta og elska, þá gerum vér ráð fyrir, að í eðli
hans hljóti að búa að minsta kosti hæfileiki til þess að hugsa
og elska.
Ef vér nú tökum flokk manna, eins og þeir koma oss fyrir
sjónir, þá sjáum vér, að hjá öllum koma í ljós hugsanir og
fyrirætlanir. Þeir, sem eru í þyrpingu á sölutorgi í Austur-
iöndum, virðast reika tilgangslaust fram og aftur. En einhver
smá tilgangur ræður engu að síður hreyfingum þeirra, og að
minsta kosti mun hungur eða þörf á svefni fyr eða síðar
knýja þá í ákveðna átt. Hið sama gildir einnig um skepnur,
fugia og skordýr. Hjá öllu, sem lifir, er vottur um sál og
tilgang, en einkum hjá mönnum.
Alstaðar kemur einnig ást fram hjá öllu, sem lifir. Hjá
öllum kynflokkum manna, æðstum og lægstum, skepnurn og
fuglum og jafnvel fiskum og skordýrum sést það, að maki
leitar maka. Ástin er jafn altæk og lífið. Hún sprettur fram
af instu rótum þess og er blómkróna.þess og höfuðprýði.
Og beri alt, sem lifir, og mennirnir sérstaklega, vott um
hugsun, fyrirætlun og ást, þá getum vér ályktað, svo framar-
lega sem röksemdir vorar fara í rétta átt, að hugsun, fyrir-
ætlun og ást séu þættir í sönnu eðli alheimsins.
Vér getum gengið feti framar. Enn höfum vér ekki virt
fyrir oss þá menn, sem þroskaðastir eru. Fyrir tveimur eða
þremur þúsundum ára hafa tekið að koma fram á ýmsum