Prestafélagsritið - 01.01.1930, Blaðsíða 110
Prestafélagsriliö.
Rómversk-katólska kirkjan.
101
Með þessari nýju trúarsetningu vann páfafylgis-stefnan einn
sinn mesta sigur, enda hlaut þetta að vekja mestu athygli meðaí
hugsandi manna um heim allan. Margir stórhneyksluðust á
hinni nýju trúarsetningu og töldu hana ganga guðlasti næst
og páfastólinn með henni vera orðinn að sæti Antikrists.
Einnig meðal katólskra lærðra manna voru margir, sem töldu
þetta tilfæki páfans mjög ísjárvert og óttuðust afleiðingar þess
fyrir álit og heiður hinnar rómversku kirkju. Meðal þeirra var
jafnvel annar eins páfahollustumaður og Frakkinn Monta-
lembert greifi og Þjóðverjinn Hohenlohe-SchillingsfUrst, er
síðar varð ríkiskanslari. Þegar áður en málið hafði endanlega
verið útkljáð með úrskurði páfans, höfðu ýmsir af atkvæða-
mestu biskupunum reynt að afstýra því, að óskeikun páfans
yrði gert að trúarsetningu, svo bersýnilega sem þetta riði í
bág við heilaga ritningu og sögu kristninnar. En eftir að stað-
fesiingin var fengin, Iétu margir þeirra undan, af því þeir litu
svo á, að eining kirkjunnar væri svo mikilvægt hnoss, að vel
mætti fórna persónulegri sannfæringu sinni hennar vegna. Var
birting þessarar nýju kennisetningar samþykt með 533 at-
kvæðum gegn 2, en þess er að gæta, að allur þorri þeirra,
sem þessu voru móífallnir, höfðu fengið að ganga af fundi
áður en til atkvæðagreiðslunnar kom. Allmargir prestar og
háskólakennarar, sérstaklega kirkjusagnfræðingar, vildu þó
ekki slaka til, þar sem hinn sögulegi sannleikur og eigin
samvizka þeirra væri öðrum þræði. Meðal þessara síðarnefndu
var rnesti kirkjusagnfræðingur katólsku kirkjunnar á 19. öld,.
hnatius Döílmger í Miinchen (f 1890). Hann lýsti yfir því,
2ð hann bæði sem kristinn maður, guðfræðingur og ríkisþegn
sæi sig neyddan til að mótmæla í sannleikans nafni óskeik-
unar-kenningunni og bauðst til að sanna það með rökum á
samkomu biskupa og guðfræðinga, að þetta trúaraíriði færi í
bága við Biblíuna, kirkjufeðurna, erfðakenninguna og söguna.
En því tilboði hans var svarao með bannfæringu og stúdent-
var jafnframt fyrirboðið að hlýða á fyrirlestra hans. Að
v*su var það fyrir löngu alkunna orðið, að Döllinger, sem á
Yngri árum hafði verið heitur páfafylgis-maður og hafði meðal