Prestafélagsritið - 01.01.1930, Blaðsíða 256
244
Norrænn stúdentafundur.
Prestafélagsritiö.
frelsara. — Það er andi Krists, ekld kristindómurinn sem vestræn trúar-
brögð, ekki kirkjan sem vestræn stofnun, sem er að gagnsýra Indiand.
Auk fyrirlestranna, sem fóru í þá átt yfirleitt, að bregða ljósi yfir sem
flest viðhorf kristniboðsins, bæði út á við og inn á við, fóru fram um-
ræður um ýms mál, er að því lúta.
Einn daginn var tekin til meðferðar spurningin: Fullnægir kristin-
dómurinn trúarþörf þjóðanna betur en önnur trúarbrögð? — Skiftust
menn í þrjá flokka, er hver um sig hafði sitl höfuðsvið innan kristni-
boðsins að viðfangsefni. Fyrsti fiokkur hafði til meðferðar kristindóm
og Hindúatrú, annar fiokkur kristindóm og þjóðarátrúnað Kínverja, þriðji
kristindóm og Búddhatrú. Fylti sá, er þetta rifar, þann floltk, er síðast
var nefndur. Fróöir menn og færir, eins og t. d. G. Lindeberg, .dócent
í kristniboðssögu við háskólann í Lundi, töluðu af Iærdómi mikl-
um. Niðurstöðu umræðnanna mætti orða eitthvað á þessa Ieið: Boð-
skapur Búddha hefir aldrei fullnægt dýpstu þrá mannlegs anda, því að
dýpri en löngunin að losna við þjáning lífsins er þráin að öðlast fyll-
ingu þess.
Oðru sinni fóru fram umræður um efnið: kristniboð og sfúdentar.
Frummælandi talaði um kröfur kristniboðsins til stúdenta og gjafir
þess þeim til handa, er þeim sintu:
Kröfurnar eru tvenskonar, annars vegar að afla sér þekkingar um
kristniboö og búa sig undir að verða liðsmaður þess heima fyrir, hins
vegar að réttir menn veljist úr hópi slúdenta til starfsemimiar úti í heimi.
Hærri kröfur eru nú gerðar til kristniboða um andlegan þroska og al-
menna mentun en áður fyr. Einkum er óhjákvæmilegt, að til forystunnar
veljist menn og konur með víðfeðma, marghliða menfun, sem geta horft
með djörfung og skilningi yfir starfið, tekið afstöðu til nýrra vandamála
á hverjum fíma og sniðið starfsaðferðir eftir því, sem við á á hverjum
stað. Þar koma fyrst og fremsl til greina ungir háskólamenn, sem notið
hafa æðstu mentunar, sem vorir tímar eiga völ á. — En það er hættu-
legt sð gerast kristniboði, án þess að finna hjá sér köllun til starfsins.
Ilt er að verða ónýtur prestur, en þó verra að vera ónýtur kristni-
boði. Hins vegar skyldi enginn sá hika, er verður um köllun sína viss.
Kröfurnar í ríki Krisls eru miklar, en gjöfin meiri. Sá sem fylgir í auð-
mýkt köllun sinni til krisfniboðs, mun hljóta dýrustu gjöf lífs sfns.
Umræður að loknu erindi frummælanda urðu miklar og fjörugar.
Eigi færri en tugur sfúdenta og ungra kandídata tóku til máls. Mátti þar
heyra bæði eggjunarorð og ásakanir um tómlæti í trúarefnum. jafnvel
þótt margir stúdentar tæki jákvæða afstöðu til kristindóms og kirkju,
yrði trúboðsáhugi þeirra tæpast sagður mikill; mætti þó umhugsun um
þau mál verða til þess að gera mönnum ljóst, hvort þeir væri af alvöru
kristnir eða aðeins fyrir siðasakir. Aðrir Iögðu fram raunhæf ráð til
eflingar áhuganum og skýrðu frá starfstilhögun í kristilegum stúdenta-