Skírnir - 01.01.1957, Page 220
218
Tvær doktorsritgerðir
Skírnir
heldur og öllum þeim, sem áhuga hafa á elztu sögu fslands
og norrænni fornsögu almennt. Hér ræðir höfundur m. a.
um menningarsambönd fslendinga við aðrar þjóðir og fæð
brunakumla á íslandi, sem hann telur, að eigi beinlínis ræt
ur að rekja til þess, að íslendingar hafi hafnað þeim grafsið.
íslenzka ríkið var þjóðfélag frjálsra bænda, sem hvorki hafði
konunga, hersa né jarla. Þessa vegna urpu þeir ekki stóra
hauga yfir þá látnu, heldur tóku upp óbrotna og einfalda
greftrunarsiði.
Menning og siðir íslendinga hafa á sér samnorrænt yfir-
bragð víkingaaldar, þótt íslenzk sérkenni geri snemma vart
við sig. Hinn ytri menningarbragur ber einkum norskan járn-
aldarsvip, en samt sjást greinileg merki um samskipti við
önnur ríki á Norðurlöndum og eyjarnar í Vesturvegi alla
10. öldina.
Á sjálfstæðan hátt færa íslendingar sér menningu úr austri
og vestri í nyt, eftir því sem þeir kynntust henni og lærðu af
erlendum fyrirmyndum, svo að til varð séríslenzk menning.
Þetta er sú niðurstaða, sem draga má af kumlum og haugfé
forfeðranna að skoðun Kristjáns Eldjárns.
(Runólfur Þórarinsson þýddi).
2. DOKTORSRIT OSKARS BANDLES
eftir Ilalldór Halldórsson.
Oskar Bandle: Die Spraclie der Guðbrandsbiblía. Ortlio-
graphie und Laute. Formen. (Bibliotheca Arnamagnæana.
Vol. XVII). Kopenhagen 1956.
Bók þessi, sem höfundur hlaut fyrir doktorsnafnbót í Zú-
rich, er mikið verk, 506 bls. í stóru broti. Hún fjallar — eins
og nafnið bendir til — um málið á Guðbrandsbiblíu frá sjón-
armiði réttritunar, hljóðfræði og beygingafræði. f inngangi
(Einleitung) gerir höfundur grein fyrir markmiði sínu með
verkinu og að nokkru leyti fyrir vinnubrögðum. Að öðru leyti
greinist bókin í tvo hluta. f fyrri hlutanum (Orthographie
und Laute) er gerð grein fyrir réttritun og hljóðum, og síð-
ari hlutinn (Formen) er helgaður beygingum í Guðbrands-