Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.09.1998, Blaðsíða 93
Tveir sálmar Davíðs
121. sálmur
Ich hebe meine augen auff zu den Bergen, Von welchen mir Huelffe kompt.
Meine Huelffe kompt vom HERRN, der Himel vnd Erden gemacht hat.
Er wird deinen fus gleitten lassen, Vnd der dich behuetet, schlefft nicht.
Sihe, der Hueter Israel, schlefft noch schlumet nicht.
Der HERR behuetet dich, Der HERR ist dein Schatten vber deiner rechten
hand.
Das dich des tages die Sonne nicht steche, Noch der Mond des nachts.
Der HERR behuete dich fur allen Vbel, Er behuete deine Seele.
Der HERR behuete deinen ausgang vnd eingang, Von nu an bis in ewigkeit.
Guðbrandsbiblía':
46. sálmur
Gud hann er vort Athuarf
og styrckur / Einn Hialpare vti (i Þ,V ) þeim myklu Anaudum /
sem yfer oss hafa komed (a oss hafa hitt Þ,V).
Þar fyrer ottunst vier ecke (eigi H) þo ad Verpllden steypest (under geinge
Þ, V) /
Eirnen (Og Þ, V) þo at Fipllen sycke nidur i Hafed mitt.
Þo ad Sioren geisade eirnen þegar (- Þ, V) og rotadest vm /
So þad (Og þo ad Þ, V) Biprgen vt af hanns okyrleika (Olgu Þ, V) nidur-
hrynde / Sela
Þo mun Borgen Gudz blijfa Lystelig (Samt mun Guds Stadr vera kostulegr
og lystiligr Þ, V) með sijnum Vatsraasum (Vatns Brunnum Þ, V) /
Þar ed eru Heilpg Herberge hinns hæsta.
Gud hann (- Þ, V) er hia henne (hpnum Þ, V ) þar fyrer jnnan /
Af þui mun hun og stpdug blijfa (hann vel blijfa Þ, V) /
Gud hann hialpar henni (hpnum Þ, V) aarla.
Hiner heidnu munu skielfast (pruænta Þ, V)/ og Konga rijken nidurhrynia
(falla Þ,V) /
So þad (- Þ, V) Iprden hlytur ad hristast (forganga Þ, V) nær ed hann lætur
heyra sinn Raddar þyt (hann lætur sig heyra Þ, V).
1 Textinn er tekinn upp stafréttur, en leyst er úr böndum.
91