Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.09.1998, Blaðsíða 244
Sigfinnur Þorleifsson
verða ekki sundurskilin og því er engin grein guðfræðinnar annarri æðri.
Þannig eru nýjatestamentisfræðin hagnýt og sístæð, þegar þau er borin fram
af kennimannlegu greinunum. Rétt eins og áherslan í þýðingafræðunum hefur
færst af forminu og yfir á viðtakandann þá sjáum við sífellt betur að guðfræðin
öðlast líf í iðkun trúarinnar. Þá sjáum við sáðkornið brjóta sér braut og
rótfestast, þar er vaxtarleiðin fyrir orðið sem snýr ekki aftur fyrr en það hefur
unnið hið góða verkið.
Af sjálfu leiðir að nýjatestamentisfræðingurinn og ræktunarmaðurinn Jón
Sveinbjörnsson er mikill bandamaður sálgæslunnar, en það er sú grein kenni-
mannlegrar guðfræði, sem kirkjan hefur iðkað frá öndverðu. í sálgæslunni
sjáum við holdtekju orðsins. Stefnan er sett af honum, sem gekk um kring og
gjörði gott og er lifandi gjör í heilögum anda. Það er hlutverk sálgæslunnar
að vinna gegn þeim innri og ytri hindrunum, sem standa á milli Guðs og
manns og manns og annars, að við getum orðið fullþroska og náð vaxtartak-
marki Kristsfyllingar. (Ef. 4:13) Það er Kristur, sem markar leiðina. Hann er
miskunnsami Samverjinn okkar allra, fyrirmyndin sem gefur okkur kraftinn
til eftirfylgdar. Og hann er einnig nauðstaddi náunginn, sem liggur yfirgefinn
og utan alfaraleiðar. (Lk. 10:25-37) Með Krist fyrir sjónum lesum við helgar
ritningar, hann sameinar okkur í fræðunum. „Hann á að vaxa, en ég á að
minnka," segir Jóhannes. (Jóh. 3:30) Þessi sjónarmið liggja til grundvallar,
þegar við rannsökum Nýja testamentið og leitumst við að greina vitnisburðinn
um Krist (sbr. aðferð Lúkasar, Lk. 1:1-4). Þessi viðhorf vaka efst í huga biblíu-
þýðandans, að Kristur tali sjálfur inn í síbreytilegar aðstæður hverrar
kynslóðar. Þess vegna eru þýðingafræðin listiðkun jafnframt því að vera
vísindi. Og þetta er einnig hreyfiafl sálgæslunnar, þegar við sláumst í för með
náunganum um lengri eða skemmri veg og ljáum honum eyra í huggunarríku
samtali. I sálgæslusamtalinu er takmarkið alltaf að tala og hlusta í Krists stað.
Samtal, sem rís undir nafni felur í sér fúsleikann til að setja sig í annarrra spor.
„Allt sem þér viljið, að aðrir menn gjöri yður, það skuluð þér og þeim gjöra“
( Mt. 7:12) er sú gullna regla, sem áréttar öðru fremur það sem Hallgrímur
orðar, þegar hann staðsetur okkur álengdar fjær Frelsaranum.31 sálgæslunni
förum við aldrei nær en þetta. Við yfirfærum ekki sjálf okkur á aðra, við ætlum
þeim ekki að vera og vilja það sem við sjálf erum og kjósum. Við spyrjum
3. I ellefta Passíusálmi (3. erindi) talar Hallgrímur Pétursson um að vera álengdar fjær Kristi
á krossferlinum. Hugtakið empathy, sem er mikið notað í hvers konar meðferðarfræðum,
gengur út frá því að hjálparinn taki sér stöðu til hliðar við skjólstæðinginn (sóknarbarnið).
Alengdar hlustar hann og talar á styðjandi hátt. Hann miðlar skilningi og hlýju, en er um
leið í hæfilegri fjarlægð til að geta betur beitt skýrleika hugsunar og kunnáttusamlegra
vinnubragða.
242