Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.09.1998, Blaðsíða 220
Kristján Búason
Önnur meginmanngerð frásögunnar er Símon. Hann er fiskimaður, hann
er einn af þeim, sem hreinsar net við ströndina og hann á bát, vv. 2-3. Sem
slíkur er hann talsmaður eða fulltrúi áhafnar sinnar. Það birtist í því, að
sögumaður segir í v. 4 Jesúm ávarpa hann, en í beinu ræðunni beinir Jesús
máli sínu bæði til hans, „legg þú,“ éTTav'dyaye, aor bh. gm. 2.p. et., og skips-
hafnarinnar allrar, „kastið,“ xaXdaaTe, aor. bh. gm. 2. p. flt. Netin eru þeirra
allra, SÍKTua úp.uv. Sögumaður segir sömuleiðis Símon svara, v. 5, en í
svarinu talar hann bæði fyrir sig, að hann muni kasta nótinni, xctXdaw, frt. 1.
p. et., og fyrir hönd skipshafnarinnar allrar, að þeir hafi erfiðað, KomdaavTes',
aor. lh. gm. kk. flt., og ekki fengið neitt, éXdþopev, aor. frh. 1. p. flt. Hið síðara
er undirstrikað í framhaldinu, að þeir hafi farið að orðum Jesú, TToiriaavTes-,
aor. lh. gm. kk. flt., og lokað inni, auvéKXeLaav, aor. fr. gm. 3. p. flt., mikla
mergð fiska. Sama máli gegnir um lýsinguna á hinni miklu veiði, v. 7. Aftur
er áréttað, að netin eru þeirra allra, Síktuo auTwv, v. 6. Símon er í fram-
haldinu fulltrúi þeirra allra. Hann er sá, sem er sýndur bregðast við hinni miklu
veiði og túlka þýðingu hennar með atferli sínu, falli að knjám Jesú, synda-
viðurkenningu og ávarpi, herra / drottinn, v. 8. í orðunum, að hann sé synd-
ugur maður, er ekki hægt að útiloka skírskotun til efasemdanna í v. 5. í skýr-
ingu sögumanns tjáir Símon óttablandna undrun sína sem og útgerðarfélaga
hans. Hann er samkvæmt lokaorðum Jesú óttasleginn. Hann er sá, sem Jesús
lýsir yfir, að muni þaðan í frá menn veiða og gerast þar með samverkamaður
Jesú. Hér er hann einnig fulltrúi allra fiskimannanna eins og niðurlag
frásögunnar sýnir. Hughreysting Jesú og yfirlýsing á við þá alla. Mikilvæg
einkenni Símonar er að hann lýsir sig fúsan að hlýða orðum Jesú, ém tw
þijpaTL aou, þrátt fyrir skírskotun til veiðileysi, og kasta nótinni til veiða.
Þetla gera þeir félagar. Tilvísun til veiðileysis gefur í skyn, að hann hafi efa-
semdir um árangur, en samtímis vitnar hlýðni hans um, að hann er reiðubúinn
að láta reyna á orð Jesú. í samhengi Lúk. er það ekki óeðlilegt með tilliti til
þess, að sögumaður hefur sagt frá reynslu hans af lækningu tengdamóður hans,
4. 38n. Þá er hann vottur hinnar miklu veiði og sýnir breytta afstöðu til Jesú.
Hann viðurkennir Jesúm í ávarpi sínu, sem herra / drottinn, KÚpre, fellur að
knjám hans og játar sig syndugan mann frammi fyrir honum. í þessu sambandi
nefnir sögumaður hann Símon Pétur án frekari skýringa, en nefnir hann annars
Símon í þessari frásögu eins og í 4. 38. Hann virðist gera ráð fyrir, að þetta
nafn sé þekkt af viðtakanda, enda á Símon / Pétur eftir að koma við sögu í
framsetningu sögumanns. Nafnmyndin „Símon Pétur“ kemur ekki annars stað-
ar fyrir í Lúk og Post.24 Síðar í Lúk. er þess getið, að Jesús hafi gefið honum
24 Nafnmyndina er að finna í Matt. 16. 16 ítengslum viðjátningu Símonarvið Sesareu Filippí
(Hliðstæðan hjá Lúk. notar aðeins nafnið Pétur, 9. 20), víða í Jóh. og í II. Pét. 1.1.
218