Føroya kunngerðasavn A og B - 22.08.1996, Blaðsíða 63

211
3.2 Næmingar, ið fara til próvtøku eftir vanligum treytum, geva upp sum próvtøkupensum 4-6 normalsíður av
lisnum upprunateksti frá tíðini 100 f.Kr. til 100 e.Kr. og 5-8 normalsíður av øðrum teksti, ið eru nýttar aftaná
byrjanartíðina og sum er eins torførur og upprunatekstur. Verður skanderað poesi uppgivin, verða 25 ørindi
roknað sum 1 normalsíða.
3.3 Próvtøkupensum hjá sjálvlesandi og næmingum, ið fara til próvtøku eftir serligum treytum, er 16 normal-
síður, av hesum í minsta lagi 4 normalsíður upprunatekstur frá tíðini 100 f.Kr. til 100 e.Kr. og 5-8 normalsíður
av øðrum teksti, ið eru nýttar aftaná byrjanartíðina og sum er eins torførur og upprunatekstur. Verður skander-
að poesi uppgivin, verða 25 ørindi roknað sum ein normalsíða.
3.4 Próvtakarin hevur í fyrireikingarmminum atgongd til rein eintøk av øllum bókum og ljóstøkum, sum hava
verið brúkt í undirvísingini. Próvtakarin hevur ikki loyvi at taka við egin eintøk av bókum, tekstum og umset-
ingum. Próvtakarin má hava egnar uppskriftir við í fyrireikingarrúmið. Egnar uppskriftir fevna um tær umset-
ingar, sum próvtakarin sjálvur hevur gjørt og skrivað niður. Einans tær uppskriftir, próvtakarin hevur gjørt í fyri-
reikingartíðini, kunnu havast við inn til próvhoyringina. Sum uppskriftir verður roknað umseting av orðum og
einstøkum orðingum, men tó ikki umseting, ið er skrivað í fyrireikingartíðini, av øllum próvtøkutekstinum ella
av pørtum av honum.
3.5 Próvhoyringin fevnir um upplestur, umseting, málsliga greining og innihaldsfatan av einum tekstabroti upp
á í mesta lagi 1/3 normalsíðu. Próvtøkuspumingarnir mugu ikki innihalda vegleiðandi spumingar ella yvirskrift.
Undir próvhoyringini skal tíðin til tey einstøku evnini lagast eftir avriksstøðinum hjá próvtakaranum. Allur
próvtøkuteksturin skal umsetast. Umsetingin skal vera tekstatrúgvur á munnrøttum føroyskum og skal vera
sjálvstøðugt avrik hjá próvtakaranum. Tá umsetingin er liðug, velur próvhoyrarin eitt ella tvey brot úr próvtøku-
tekstinum, har próvtakarin skal roynast í málsligari greining. Tey krøvini, sum verða sett til ta málsligu grein-
ingina, em, at próvtakarin kennir:
1) nominalmorfologina, tó undantikið tey meiri sjáldsomu óbundnu fomøvnini (indeftnit pronomen)
2) verbalmorfologina við atliti at præsens- og perfektumstovnum, persónsendingum í aktiv og passiv eins og
perfektum indikativ aktiv, og præsens og perfektum infmitiv og participium,
3) týdningarmiklar setningsliðir, umframt gmndorð, umsøgn, ávirki og atviki, og
4) setningssløgini (høvuðssetningar, tey týdningarmiklastu sløgini av eykasetningum, accusativus cum infini-
tivo og ablativus absolutus).
Próvtakarin skal gera greiðu fyri meining og innihaldi í tekstabrotinum umframt tí høpi, tekstabrotið stendur í.
4. Givið verður 1 próvtal fyri alt avrikið. Undantikið upplesturin skulu avrikini í teimum einstøku pørtunum av
próvtøkuni týðiliga ávirka ásetanina av endaliga próvtalinum.
Málslig deild
Miðstig
Endamálið
5. Endamálið er,
a) at næmingamir menna evni síni at umseta og skilja latínskar uppmnatekstir,
b) at næmingamir styrkja almennu málfatan sína, og
c) at næmingamir økja um kunnleika sín til tað rómverska samfelagið, tess ímyndanarheim og evnismentan
og tess týdning fyri tann seinna evropiska siðaarvin.
Undirvísingin
6. Pensum fevnir um uml. 40 normalsíður av uppmnateksti, helst frá tíðarskeiðinum 100 f.Kr. til 100 e.Kr. í
minsta lagi á tveimum økjum skal í sambandi við lestur av upprunateksti eins og av umsettum teksti tryggjast
breiðari innlit í høvundaverk ella evni av høvuðstýdningi. Eitt av økjunum kann vera frá tí seinna latínska siða-
arvinum.
7. Undirvísingin fevnir um
1) at dýpa longu vunnið mállæruhegni við denti á einum neyvum málsligum arbeiðshátti,
2) at vaksa um høvuðsorðatilfarið við at vísa á tann týdning, sum latín hevur fyri nútíðarmál (lánorð, týðingar-
lán, nýggjyrði v.m.),
3) at taka uppí fomfrøðiligt tilfar eins og annað uppískoytistilfar.
Tekstimir verða lisnir við atliti at málsligari, bókmentaligari og søguligari fatan.