Prestafélagsritið - 01.01.1930, Page 83
76
Helgi Konráðsson:
Presiafélagsriiiö.
lega nálægt öllum þeim, sem neyta þess, bæði trúuðum og
vantrúuðum, þótt það verði aðeins hinum trúuðu til blessunar.
Kalvín neitaði hins vegar raunverulegri nálægð líkama Krists
og blóðs í kvöldmáltíðarefnunum, enda þótt hann liti svo á,
að trúaður maður kæmist í andlegt samfélag við Krist á
himnum, er hann neytti brauðsins og vínsins. Þessa skoðun
hafa »presbyteríanar< og »meþódistar« á Englandi og fleiri
fríkirkjur. Kvekarar hafa alls enga kvöldmáltíð um hönd og
sést þá bezt, hve andstæðurnar um þetta eina atriði eru miklar.
Þó er það ekki þetta, sem veldur mestum ágreiningi, þegar
rætt er um sameiningu, heldur er það prestsvígslan. Hver
kirkjudeild teiur sína vígslu fullgilda, eins og eðlilegt er, en
oft um leið, því miður, vígslur annara kirkjudeilda ógildar.
Skoðun rómversku kirkjunnar hefir verið nefnd áður. Hún
mundi ekki leyfa neinum presti aðgang að kirkjum sínum,
nema þeim, sem væri vígður á réttan rómversk-katólskan
hátt. Enska kirkjan og sú sænska telja sig báðar hafa hina
postullegu röð, enda leyfa þær prestaskifti sín á milli. En ef
lúterskur prestur annarar þjóðkirkju vildi ganga í þjónustu
kirkju Englands, mundi hann verða að vígjast á ný. Sömu-
leiðis mundi enskur prestur sumstaðar verða að taka lúterska
vígslu, ef hann vildi verða lúterskur prestur. Fríkirkjur og
sértrúarflokka er ekki um að tala. Það er svo sjálfsagt, að
þær skorti jafnrétti á við biskupakirkjurnar.
Einkennileg er tilslökun sú, sem komið hefir til mála á
Indiandi og lítilsháttar hefir verið vikið að áður. Hvorugur
aðila er þó ánægður. Fríkirknamönnum þykir réttur sinn fyrir
borð borinn og neita margir algerlega að taka vígslu á ný.
En þeir segja hins vegar, að ef vígsla þeirra sé gild um það
árabil, sem það tekur að fá nýja menn í embættin, þá hljóti
hún einnig að vera það eftirleiðis. Enda mun flestum sýnast
svo. Forsvarar ensku kirkjunnar þar austur frá, einkum
hákirkjumenn, eru alls ekki ánægðir með nokkra tilslökun.
Kvöldmáltíð og önnur náðarmeðul kirkjunnar hafa ekkert gildi,
að þeirra dómi, nema vígsla þeirra, sem með þau fer, sé rétt
í alla staði.