Prestafélagsritið - 01.01.1930, Page 138

Prestafélagsritið.
Framtíð þjóðkirkjunnar.
129
áhuga manna á kirkjusókn. Eg hygg, að þetta sé rétt; reynsla
mín, það sem hún nær, og samtal við fólk styður það. Nú
er það einmitt stærð og skipun prestakalla fyrst og fremst,
sem stjórnin fól kirkjumálanefnd að athuga, með erindisbréfi
í fyrra, og verður því að gera þá kröfu til hennar, að hún
stigi ekki neitt spor í samsteypuátt fyr en álit frá nefndinni
er komið fram. Það er alveg rétt hjá stjórninni, að þetta mál
þarf athugunar og hennar rækilegrar, en þá má ekki heldur
byggja áður á ákveðinni niðurstöðu, eins og hún væri þegar
fengin. Enda væri það í ósamræmi við vilja stjórnarinnar til
viðreisnar og eflingar sveitunum, að fækka þar mönnum
þeirrar stéttar, sem bezt kann að hafa reynst íslandi á liðn-
um tímum.
Tillögur kirkjumálanefndar, sem þegar eru kunnar, eru allar
til bóta að minni hyggju, en mestu tel ég varða, hvert álit
hennar verður um prestakallaskipun landsins. Þar þarf ítarleg
rannsókn að fara fram með atbeina prestanna og annara
kunnugra manna á hverjum stað, og breyting að komast á,
er samgöngubætur gefa ástæðu til, en stærð hvers prestakalls
verður jafnan að miðast við það, að prestur og söfnuður geti
haft náin persónuleg kynni hvor af öðrum. Því að án þess
er engin von um fullan árangur af prestastarfinu fyrir söfnuðina.
Þetta þyrfti öllum að vera ljóst. Að vísu getur ungur og
heilsuhraustur prestur unnið prestsverk í stóru prestakalli, og
stærra en nú gerist alment, hann getur komist yfir það að
messa á helgum, skíra, ferma, gifta og jarðsyngja — en það
eitt er söfnuðunum harla ónóg prestsþjónusta. Eg veit þetta
af eigin reynslu. Eg þjónaði um nokkura hríð tveimur presta-
köllum, sem nú mun hafa komið til tals að steypa saman.
Ég vann öll þessi venjulegu prestsverk, en ég húsvitjaði ekki
alstaðar og kyntist oflítið safnaðarfólkinu, einkum því, sem bjó
lengst frá heimili mínu. Mig langaði til að vinna prestsstarfið
betur, en fanst mig bresta tíma og tækifæri til þess. Fólkið
þarf að kynnast prestinum sínum vel, svo að það geti átt
hann að trúnaðarmanni og vini, leitað ráða til hans í vanda-
málum sínum og hvatningar og huggunar. Slíkt verður ekki