Prestafélagsritið - 01.01.1930, Blaðsíða 162
Pícslafélagsritiö.
Trúarbragðafræðsla í skólum.
153
Ég gat þess, að börnin ættu að vera frjáls í störfum. Það
er engan veginn bundið við, að öll geri það sama í sama
tímanum. Dálítið skvaldur truflar ekki barn, sem er önnum
kafið við áhugamál sitt. Kennarinn getur hópað þeim saman
í einu horni stofunnar, sem tala vilja við hann, eða spyrja
hann. Hin geta lesið, skrifað um eitthvert viðfangsefni sift,
eða jafnvel teiknað. Eg hefi séð myndabók, sem 12 ára
gömul telpa gerði í svona kenslustund í trúarbrögðum. Hún
hafði skrifað eina bæn úr faðirvorinu á miðja hverja blaðsíðu
í stóru teiknihefti, eins vel eins og hún gat. Og uppáhaids-
vers sín tvö, annað fremst og hitt affast í heftinu. Síðan hafði
hún teiknað myndir að þessum tekstum með ljómandi fögru
jaðarflúri (vigneftum) í kring. Mér líður þessi bók aldrei úr
minni, og þó man ég ekki greinilega nerna myndina, sem var
með orðunum »Qef oss í dag vort daglegt brauð<. Það var
lítill kátur fugl, sem sat á trjágrein og kroppaði ber, en
neðan undir trénu stóð lítiil drengur og rétti hendur til him-
ins. Hugsun myndarinnar var þessi: »ég veit að þú sérð fyrir
mér eins og fugiunum*. En það þurfti einfaldleik og fraust
barnssálar til þess að lýsa þessu svona vel í þessum fáu,
ófullkomnu dráttum. Litla stúikan var vikum saman að gera
þetta og sinti ekki öðru á meðan. Hún hafði lagt í þetta alla
ást sína og alúð og mikla trúarlega hugsun. Og hún var
þroskaðri á eftir sem kristin manneskja, það var árangur
hennar af þessu starfi. Og það er ótal margt, sem börnin
finna upp á þessu líkt. Athafnirnar leiða til íhugunar, lesturs
og samtals, og þetta aftur til nýrra athafna.
Kristinsdómskennarinn verður að vera sérmentaður maður.
Hann verður auðvitað að vera áhugamaður um trúmái, og
hann verður að vera barnavinur og ljúfmenni. Dörnin sjálf
eru bezti prófsteinninn á það. En hann verður einnig að hafa
numið þá list að fara með vald, sem hvílir á starfrænum yfir-
burðum, hverfa og vera þó allstaðar nálægur í starfinu, jafn-
ingi og þó sá, sem hjáipar til úrlausna. Annars er ekki tii
neins að fá honum slíkan bekk, — hann myndi óðara tæm-
ast. Bezta ráðið í því efni yrði að vinna sem sjálfboðaliði um