Prestafélagsritið - 01.01.1930, Síða 209
Frestafélagsritiö. Kirkjulegt starf meðal sjómanna. 199
Hvað hefir svo íslenzka kirkjan og íslenzka þjóðin gert
fyrir þessa menn? Hvað hefir sú þjóð gert fyrir þá, sem
fær svo oft lof fyrir það, hve gestrisin hún sé, þjóðin, sem
á eina hina vöskustu, djörfustu og dáðríkustu sjómannastétt
heimsins?
Eg skal reyna að leitast við að svara því.
Fyrstur íslendinga fer séra Oddur Gíslason að starfa af
alhug að þessum málum hér heima. Hann var fæddur í
Reykjavík 8. apríl 1836, tók prestsvígslu 1875 og þjónaði
Lundi í Borgarfirði til 1878.— Fluttist þá að Stað í Grinda-
vík og þjónaði þar til 1894, að hann fluttist til Vesturheims.
— Þar dó hann snögglega af hjartabilun 10. jan. 1911.
Árið 1892 ræðst séra Oddur í að gefa út blað, er hann
nefndi »Sæbjörg«, og er það fyrsta sjómannablaðið, sðm
kemur út á íslandi, það kom aðeins þetta eina ár.
Hann vann ósleitilega að bjargráðum — slysavörnum —
meðal sjómanna, og ferðaðist einnig um og hélt kristilegar
samkomur fyrir þá. — Samtíðarmaður hans minnist hans á
þessa leið:
»Það mátti segja um séra Odd, sem einhver hefir sagt um
H. N. Hauge, hinn fræga farand-prédikara Norðmanna, »að
hann kunni fleira en »Faðir vorið* sitt««.
Hann var mesti atorkumaður í verklegum efnum, og þar
á meðal afbragðs laginn og öruggur formaður á opnum skip-
um. Hann bar og sérstaklega hlýjan hug til sjómannastéttar-
innar, og vildi alt í sölurnar leggja, til þess að ráða henni öll
þau bjargráð, sem hann kunni, lífi hennar til tryggingar. »Líf
og lífsvon sjómanna« er erindi hans í orðsins fylsta skilningi,
bæði í andlegum og tímanlegum efnum. — Til þess að koma
þessum ráðum í framkvæmd kom hann á bjargráðanefndum
í flestum sjávarhéruðum hér á landi. Herhvöt hans til bjarg-
ráðanefndanna var jafnan þetta:
»Berjist ótrauðir gegn andstæðingum og fellið þá með fram-
kvæmdum. Þá munuð þér uppskera hinn bezta ávöxt, sem
fátæka landið vort getur framleitt«.
Öllu þessu lýsir Sæbjörg. — Hann gaf hana út á eiginn