Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.09.1998, Qupperneq 149

Upprisan í þremur íslenskum predikunum
fyrir ódýra náð heldur vegna sigurhátíðar sem er undirbúin með þjáningu og
iðrun.
Upprisa andans
Björn Magnússon byggir predikun sína á kröftugum, persónulegum vitnis-
burði:
Fyrir mínum skilningi er upprisa Krists ekkert vafamál og engin ráðgáta, enda
svo vel vottfest, sem vænzt verður um atburð frá svo löngu liðnum tíma. (Björn
Magnússon 1965: s. 158)
Upprisan er einnig raunveruleg uppspretta gleði í huga hans eins og kemur
fram í upphafi hugvekjunnar sem felst í hinni æfafornu páskakveðju gjör-
vallrar kristninnar: Kristur er upprisinn! Kristur er sannarlega upprisinn!
Höfundur telur upprisuna líka forsendu kristinnar trúar. Hún breytti hryggð
og depurð dymbilvikunnar í fögnuð páskamorguns og ráðleysi og kvíða
lærisveinanna í fullvissu og hugrekki.
Nú sannfærðust þeir um það, sem þeim var áður torskilin ráðgáta og raunar
óskiljanlegt, að krossdauði Jesú var í sannleika leið hans til dýrðarinnar... (Björn
Magnússon 1965: s. 155. Sjá og Björn Magnússon 1965: s. 158)
í hugvekjunni kemur fram sá skilningur að upprisa Krists hafi fyrst og fremst
verið andleg. Höfundur telur Krist aðeins hafa numið líkama sinn brott úr
gröfinni og látið hana standa opna til að allir sem þangað kæmu gætu gengið
úr skugga um að hann væri þar ekki lengur. (Björn Magnússon 1965: s. 158)
I sama tilgangi leyfði hann lærisveinunum að sjá sig og heyra, þreifa á sér og
neytti jafnvel matar með þeim. Þetta telur höfundur að hafi verið mikilvægt
sakir ríkjandi hugmynda um daga Krists þess efnis að ekki væri um neina
raunverulega tilveru að ræða nema að hún væri líkamleg og helst sams konar
og hin jarðneska. Ástæða þess að Kristur gat beitt þessari aðferð til að sanna
raunveruleika upprisunnar sýnir að mati höfundar að Kristur hafi getað byggt
sér upp líkama í sömu mynd og hinn jarðneski var hvar og hvenær sem honum
þóknaðist. Telur höfundur ekki útilokað að til þess hafi Kristur að einhverju
leyti notað efni hins jarðneska líkama síns og að það hafi e.t.v. verið mögulegt
sökum þess hversu hreinu og syndlausu lífi hann hafi lifað. (Björn Magnússon
1965: s. 158) Líkami hans var með öðrum orðum hreinn og ósnortinn og því
e.t.v. hæfari en jarðneskar leifar annarra til að færast á milli tilverusviða. Höf-
undur telur hið andlega eðli upprisunnar ekki draga úr gildi hennar eða að
holdleg upprisa (upprisa gjörvallrar persónu Krists) hafi verið hjálpræðis-
147