Skírnir - 01.01.1929, Blaðsíða 53
Skirnir] Daði Halldórsson og Ragnheiður Brynjólfsdóttir. 47
loforð um, að hann muni draga sig í hlé frá umsókn um
Helgafell, ef þangað sæki Gísli Einarsson skólameistari, sem
raunar var sjálfur háskólagenginn og manna lærðastur, en
ekki attestatus. En attestatar gengu fyrir öðrum um em-
bætti samkvæmt kirkjuskipuninni. Ef síra Sigurður hefði þá
verið búinn að brjóta af sér prestinn, mundi hans samþykki
vitanlega ekki hafa þurft og þess ekki verið leitað. Barn
hans er þá fætt um þetta leyti (18. apr.—23. júní).
Það er ekki laust við, að oss finnist það hlutverk
strangrar siðavendni, sem síra Sigurður tekur hér að sér
að leika, fari ekki vel manni, sem svona er ástatt um sjálf-
an. Það vekur með oss grun um, að hvöt hans sé ekki öll
séð á yfirborðinu. Ef vér reynum að skyggnast undir yfir-
borðið, sjáum vér þá, að löngu á undan eiðtökunni hefur
síra Sigurður verið farinn að horfast í augu við þann háska,
sem vofði yfir framtíð hans, háska, sem stafaði ekki aðeins
af þessu skírlífisbroti, heldur átti sér dýpri og flóknari ræt-
ur. í Bréfabókum biskups frá 1657 finnum vér bréf, sem
fjalla um mál milli fógetans á Bessastöðum og síra Sig-
urðar Torfasonar. Hann er þá aðstoðarprestur í Görðum,
en af því að fógeti hefur neytt bændur í sókninni til að
vinna að ádrætti í Elliðaám á sunnudegi, með þvi að skip
lágu ferðbúin til siglingar, neitaði prestur að taka fógeta
til altaris fyr en hann hefði gert bætur við kirkjuna fyrir
slíkt helgibrot. Þó að biskup snerist algerlega á sveif með
presti og segði fógeta rækilega til syndanna, en legði þó
eindregið til sátta (í bréfi 30. marz 1657), er hann mjög
órólegur um úrslitin. Hann lýkur bréfi sinu til prests tveim
dögum síðar á þessum orðum: »En ég sæi gjarnan yðar
velferð. Guð hjálpi yður og oss öllum á þessari háskasam-
legu öld«. í næsta bréfi til prests, 21. okt. s. á., segir biskup
honum þungan hug lénsherra (Henriks Bielke) sakir við-
skifta hans við fógeta. Síra Sigurður á að þoka úr embætti,
og biskup býður honum nú kirkjuprestsembættið i Skál-
holti, sem þá er að losna, meðan annað sé ekki til. Tveim
árum síðar tekst biskupi loks að koma á sáttum milli fó-
geta og prests, í orði kveðnu.