Skírnir - 01.01.1929, Blaðsíða 172
166
Úlfljótur.
[Skírnir
ef svo má kalla, að Grímur hafi ferðazt um land allt til
þess að athuga það, hvar heppilegast mundi vera að hafa
þingstaðinn. Vera má, að þetta stafi af því, að menn hafi
skilið orð Ara um það, að Grímur hafi kannað landid svo,
að það hlyti að fela í sér rannsókn á landinu sjálfu. En
slíkt þarf alls ekki að vera. í því getur líka falizt rannsókn
á hugum manna eða siðum. Að kanna Iand allt getur vel
merkt það, að rannsaka landsfólkið, alveg eins og að kristna
land allt merkir það, að láta landslýðinn játa kristna trú.
Hitt var þarfleysa, að kanna land allt til þess að velja stað
handa fyrirhuguðu allsherjarþingi. Mikill hluti landsins gat
alls ekki komið til greina að því leyti, t. d. Austfirðir og
Vestfirðir. Annað mál er það, að Grímur kann að hafa gefið
þessu atriði einhvern gaum á ferðalagi sínu um landið. En
aðalerindi hans mun ekki hafa verið þingstaðarvalið, held-
ur hitt, að kynna mönnum tillögur Úlfljóts, ræða þær við
þá og vinna menn til fylgis við þær. Það var rík nauðsyn
að tryggja það nokkurn veginn áður, að höfðingjar lands-
ins vildi stofna til allsherjarríkis á landinu og samþykkja
þær uppástungur, er þeir Úlfljótur höfðu komið með frá
Noregi.1) Svo hefur þurft að kveða á um stað og stund til
fyrsta þinghaldsins, þar sem afráðið skyldi um ríkisstofnun
og lagasetningu. Það atriði þurfti í rauninni að vera ákveðið
löngu áður, og mætti helzt geta sér til, að þetta hefði verið
fyrirfram ákveðið af forgöngumönnum málsins áður en
Grímur hóf ferðalag sitt. Eitt af verkefnum Gríms hefði þá
verið að fá menn til þess að heita komu sinni á þann til-
tekna stað og á þeim ákveðna tíma til þess að ræða frum-
varp þeirra Úlfljóts og stofna íslenzka rikið.
En hvar var fyrsta íslenzka allsherjarþingið háð? Því
hafa forgöngumennirnir ráðið. Er þá varla nema tvennt til:
’) Eirikur Briem (Árbók Fornleifafélagsins 1914, bls. 7—8) mun
fyrstur manna hafa vakið eftirtekt á þvi, að ekki bæri að skilja svo
orð Ara, að Grímur hafi farið landkönnunarferð í þrengra skilningi,
heldur að hann hafi kannað land í þeirri merkingu, sem hér er
haldið fram. Ólafur Lárusson (Réttarsaga, bls. 9) og Sigurður Nor-
dal (Vaka III, 116—118) eru sömu skoðunar.