Skírnir - 01.01.1929, Blaðsíða 130

124 Nibelungenlied og hetjukvæðin í Eddu. [Skimir
njóta hennar. Nú gat enginn komið í veg fyrir, að þau Sig-
urðr nytust dauð, er þeim var meinað lifandi.
Þessi stórfenglegi sorgarleikur missir allan mátt í Nibe-
lungenlied. Þar er ekkert samband milli Brynhildar og Sieg-
frieds i upphafi. Brynhildr verður í meðferð skáldsins kona,
sem ann manni annarar konu í leyni, án þess að séð verði,
að hann beri líkan hug til hennar. Þegar hún verður vísari
þess, að hann hafi beitt hana brögðum og unnið hana til
handa öðrum manni, verður hún hamslaus af reiði og vill
fyrir hvern mun taka greypilega hefnd. En í stað þess að
brýna mann sinn til hefnda með því að vekja afbrýðissemi
hans, er það nú Högni, sem eggjar Gunnar stórræðanna.
Gunnar veit, að Siegfried er saklaus af því að hafa vélað
hann, en lætur freistast af fjárvoninni til þess að ráða hann
af dögum. Hlutverki Brynhildar er lokið, er hún hefur egnt
Högna gegn Siegfried, hefnt mótgerða hans við sig og
lækkað drambið í Kriemhilde, og hún getur lifað áhyggju-
laus til elli.
Siegfried er á sama hátt allur annar en Sigurðr í
Eddukvæðunum. Hin glæsta hetja leggur sig niður við að
beita brögðum konu, er væntir sér engra svika. Hann er
ekki villtur af gerningum, heldur gerir hann þetta af frjáls-
um vilja og sér til launa: heimtar að fá konu þeirrar, er
honum leikur hugur á. Þó er hvergi reynt að sýna, að hon-
um hafi borið nauðsyn til þessa, eða að hann hefði ekki
fengið ráðsins að öðrum kosti. Þegar til kemur, þarf hann
yfirnáttúrlega hjálp til þess að leysa þrautirnar. Hin fagra
saga um logareiðina og er hann lá hjá Brynhildi með nakið
sverðið, er horfin. í stað hennar koma áflog að næturlagi,
líkt og þegar Grettir átti við Glám, enda ekki sagt ósvip-
að frá. í stað þess að vera sjálfur svikinn, gerir hann vilj-
andi á hluta Brynhildar, segir konu sinni frá og gefur henni
jarteiknir til að sanna söguna. Hann má þá kenna sjálfum
sér um það, sem kemur á eftir.
Að skáldið hefur misskilið Siegfried og Brynhildi, eða
öllu fremur kastað höndunum til lýsingarinnar á þeim, stend-
ur að nokkru leyti í sambandi við síðara hluta kvæðisins.