Skírnir - 01.01.1942, Blaðsíða 12
10
Pr. le Sage de Fontenay
Skírnir
mann, út tilkynningu til blaðanna undir eins 11. apríl og
komst þar svo að orði:
„Ég kom til þessa lands til þess að vera fulltrúi konungs
míns og frjálsrar og sjálfstæðrar þjóðar. I þeim erindum
er ég hér enn.
Danmörk, friðsamlegt lýðræðisland, hefur orðið að
beygja sig fyrir ofureflinu. Föðurland mitt verður nú að
þola þungar þrautir, það hefur þurft að þola þær fyrr.
Við misstum ekki kjarkinn þá og missum hann ekki nú.
Ég ætla að vinna að einu marki: endurreisn frjálsrar
og sjálfstæðrar Danmerkur. Margir munu starfa með mér
og ég veit, að verkið heppnast“.
Um þessa yfirlýsingu sagði Bandaríkjastjórn, að þar
sem Danmörk væri hernumið land og hefði enga frjálsa
stjórn, mundi hún halda áfram að viðurkenna Kauffmann
fulltrúa danska konungsins og dönsku þjóðarinnar og
mundi ekki viðurkenna neinn nýjan fulltrúa, sendan af
ófrjálsri stjórn.
Sendiherrarnir í París og London, Bernhoft og Revent-
low, sendu ekki út neinar opinberar yfirlýsingar. Sam-
kvæmt samkomulagi við stjórnir þeirra landa, sem þeir
dvöldust í, héldu þeir áfram störfum sínum í þágu danskra
hagsmuna og danskra ríkisborgara, en urðu að sjálfsögðu
að hætta opinberum bréfaskriftum um stjórnmál við
stjórnina í Kaupmannahöfn.
Sendiherrarnir í öðrum löndum, í hlutlausum löndum og
löndum miðveldanna, þurftu engar yfirlýsingar að gefa
almenningi, þeirra hlutverk var það eitt, að halda á venju-
legan hátt verndarhendi yfir dönskum hagsmunum. Stjórn-
arsamvinna sendiherranna í hlutlausum löndum utan vald-
sviðs miðveldanna við ráðuneytin í Kaupmanahöfn, hlaut
óhjákvæmilega að verða mjög lítil, því að það hlaut að
verða allerfitt, að fá frjálsar og sjálfstæðar stjórnmála-
fyrirskipanir frá stjórn, sem að nokkru leyti var í hafti.
í»ess vegna var langoftast valin sú leiðin, að fara par
conduite, eða líkt og negotiorum gestor, sem lögfræðing-
arnir kalla, þ. e. a. s. fara að eins og framkvæmdastjóri í