Skírnir - 01.01.1942, Blaðsíða 29
Skírnir
Danmörk eftir 9. apríl 1940
27
skógarhöggi í ríkisskógunum, svo að mjög dregur úr því,
sem þeir geta af mörkum lagt á næstu árum.1)
Verkamenn hafa, að því er bezt verður séð, orðið harð-
ast úti í hernáminu. Bændur hafa fengið gott vöruverð og
handbært fé, en með hækkandi verði á búnaðar- og iðnað-
arvörum hefur dýrtíðin aukizt. Samt hefur verkakaup ekki
fengið að hækka í samræmi við verðlagsvísitölu. Með
því hefur verið reynt að reka fleyg milli verkamanna og
bænda, svo að nokkur tortryggni er undir niðri milli þess-
ara stétta.
Það sést greinilega á ræðu, sem Stauning forsætisráð-
herra hélt um síðastliðin áramót, að ástandið í Danmörku
er engan veginn gott. Hann sagði m. a.:
„Árið hefur að vísu farið betur en áhorfðist í upphafi
þess, en samt hallar sífellt undan fæti fyrir vellíðan fólks-
ins og svo virðist sem enn sé verra í vændum, því að sifellt
verður meiri skortur lífsnauðsynja, og Danmörk, sem
framleiðir slíkar nauðsynjar, verður sífellt að afhenda
nokkurn hluta þeirra þeim þjóðum, sem sjálfar geta ekki
framleitt það, sem þær þurfa.
Verðhækkunin hefur máske verið stöðvuð að mestu, en
hörgullinn á þeim vörum, sem menn hafa vanið sig á,
veldur samt sífelldum óþægindum, einkum fyrir efnalítil
og tekjurýr heimili.
Við erum svo heppin að vera utan við styrjöldina, en
samt finnum við til styrjaldarinnar og höfum nú í nær
tvö ár búið við hernám aðkomins herveldis. Það er gott,
að þetta hernám er framkvæmt með tilhliðrunarsemi, en
að sjálfsögðu er það samt byrði, sem hvílir þungt á allri
dönsku þjóðinni, byrði, sem við viljum öll losna við“.
Þá má vel sjá afstöðu Dana til nýskipunarinnar í grein,
sem kom í „Nationaltidende“ í haust. Þar segir m. a.:
„Sumir hafa reynt að lýsa einingu Dana svo, að hún
væri sérstakt form fyrir óvináttu við nýskipun Evrópu-
mála, eða ein tilraun til þess að halda öllu í sama horfi og
1) Hér mun þó of vægt að orði kveðið eftir síðari fréttum.