Skírnir - 01.01.1942, Blaðsíða 16
14
Fr. le Sage de Fontenay
Skírnir
ódönskum sjónarmiðum og andlegum stefnum eða stjórn-
málastefnum, inn í líf þjóðarinnar.
Fólk fylkti sér svo fast um öll þjóðarverðmæti og þjóð-
legar minjar, að slíks eru varla dæmi fyrr í Danasögu.
Menn gripu hvert tækifæri til þess að halda þjóðlegar
minningarhátíðir: sjö alda afmæli józku laga, og afmælis-
daga bæja, stofnana og mikilmenna. Gamlar þjóðlegar
bókmenntir voru dregnar fram: Ingemann, Oehlenschlág-
er, Grundtvig og aðrir öndvegishöfundar hófust aftur til
vegs og virðingar. Vísindamenn, prestar, kennarar, stjórn-
málamenn, allir gengu í ræðu og riti fram í bardagann
fyrir menningu Danmerkur. En fyrst og fremst sungu
menn gamla og nýja ættjarðarsöngva. Þúsundum saman
sótti fólkið söngvaþing, til þess eins að syngja, fólk úr
öllum stéttum og öllum stjórnmálaflokkum. Þessi mótmæli
söngsins voru áhrifamikil og óaðfinnanleg. Fólk fylkti sér,
í fáum orðum sagt, um allt, sem þjóðlegt er. Það beitti að
sínu leyti einkunnarorðum nazista og fasista í þjóðlegri
sjálfsvitund, sem leggur áherzlu á það, að þjóðarverðmæti
sjálfs þess séu affarasælust.
Gegn þessari þjóðlegu einingarviðleitni snerust svo til-
raunir hernámsvaldsins til þess að lauma og læða inn í
dönsku þjóðina nýjum anda og nýjum hugsunarhætti í
stjórnmálum. Það er hægt að segja það ósköp rólega, að
þessar tilraunir hafa enn sem komið er verið árangurs-
lausar með öllu. Þjóðverjar áttu um tvær leiðir að velja.
Önnur var sú að beita áhrifum innlendra nazista. Það
kom fljótlega í Ijós að þar var um vonlausa vegferð að
ræða. Dönsku nazistarnir eru nauðafámennur flokkur, ör-
fáar þúsundir, og þar að auki klofnir í 6 eða 7 smáflokka,
sem eiga í sífelldum erjum sín á milli, og leiðtogi stærsta
flokksbrotsins, Fritz Clausen, hefur helzt verið hafður í
háði. í raun og veru er ástandið þannig, að dönsku naz-
istarnir verða fyrir háði og heiftyrðum allsstaðar þar sem
þeir koma fram. Þetta geta menn sannfærzt um með því
að lesa blöð sjálfra þeirra, einkum ,,Fædrelandet“, sem
einlægt er að barma sér yfir þeirri illu meðferð og fyrir-