Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1918, Síða 124

118
Jónas Lie:
| IÐUNN
um, suðandi lálúnssuðuvélum. En á káetuveggnum
við múrofninn — Pjætska — hengu kynlega málaðar
myndir af hinum heilaga Nikulási og loguðu ljós
frammi f}'rir þeim.
Stundum voru og myndirnar hundnar við siglu
um mannhæð frá þilfarinu. Sagt var, að ástæðan væri
sú, að á leiðinni hefði orðið að strýkja verndardýr-
linginn til þess að gefa hagstæðan byr, er skipshöfnin
hafði í samlleytt þrjá daga að árangurslausu reynt
að fá hann til þess með góðu með vaxkertum og
reykelsi.
Ég minnist alls þessa, af því að á duggu Bogdan-
offs átti einnig meðal annara merkilegra hluta að
vera klunnalegur mórauður bjarnarhúnn, sem gekk
þar um og lék sér eins og skipshvolpur.
Eg sat á borðstokknum og rétti að gamni rnínu
tána niður i gin hans, — svona eins og okkur deltur
stundum í hug að gera við gáskafullan rakka, sem
raunar er vís lil að glenna ginið utan um fólinn, en
við þykjumst vila að bíti eigi í alvöru.
En — bangsi var enginn hundur. Hann beit eins
og ekkert hefði í skorist gegnum skóinn, og ég minn-
ist sviðans enn í dag.
Tímunum saman lá ég næturnar á eftir og gat
ekki sofið fyrir kvöl í fætinum. Einnig ónáðuðu mig
þá nokkrar mýflugur, sem Ilugu suðandi um her-
bergið; en ég lá og horfði á, hversu hin daufa, hl>rju'
lausa miðnætursól eins og lífgaði myndirnar á glugga-
tjaldinu.
Niðri á götunni heyrðist nokkra slund söngur
Rússanna — þá komst alt í uppnám og fólk streymdi
saman úr öllum áttum með ópum og óhljóðum.
Alt sem ég gat greint af því, sem fram fór þá nótt,
voru þessi orð, sein vinnukonan, er farið liafði út
að njósna, hvíslaði að barnfóstrunni okkar:
— Það er hann Súsamel! — — Þeir hafa tekið