Skírnir - 01.01.1942, Page 174

172
Þorsteinn J. Jóhannsson
Skírnir
verður stutt eða langt, þá beri honum að haga sér eftir
því bæði gagnvart sjálfum sér og öðrum; það sé miklu
meira verðmæti í góðri breytni en veraldlegri upphefð,
þægindum og auðæfum, þó að þetta allt geti verið gott í
sjálfu sér, ef vel er með það farið og það er ekki fengið
með því að ganga á snið við allt réttlæti eða sannleika,
þessa innri kennd eða guðsneista, sem allir hafa að ein-
hverju leyti til að bera og hvert barn getur skilið, ef það
er útlistað á einfaldan hátt. Einnig þarf að koma því inn
í barnssálina, að ranglætið fær ekki alltaf sína hegningu
hérna megin grafar eða réttlætið sín laun. Því ef við trú-
um því, sem kristin kirkja og önnur trúarbrögð miða allt
við, það er, að lífið og vitundin haldi áfram, og fyrir því
hafa fengizt óhrekjandi sannanir bæði fyrr og síðar, og
tilveran öll stjórnist af kærleika, sannleika og réttlæti,
eða því, sem við köllum guð, þrátt fyrir allan okkar tak-
markaða skilning, þá verður það ekkert óskiljanlegt, þótt
við sjáum ekki alltaf fyrir endann á því réttlætislögmáli.
Varast skyldi í uppfræðslu barna í þessum efnum að
koma guðshugmyndinni inn í huga þeirra sem persónu-
leika í mannsmynd, heldur sem ópersónulegum eigin-
leika eins og áður er getið og hvert barn getur fundið í
sínu eigin brjósti, ef því er bent á það. Því að eins og
Kristur sagði: Guðsríki kemur ekki þannig að á því beri;
og ekki munu menn geta sagt: Sjá, það er hér, eða það er
þar, því sjá, guðsríki er hið innra í yður. Þar er það og
þar á það að varðveitast og þroskast og bera ávöxt bæði
fyrir viðkomandi manneskju sjálfa og aðra, og verða líf-
atkerið í ölduróti hins jarðneska lífs.
Ef þessi skilningur er lagður í guðshugtakið og það út-
skýrt vel fyrir börnum, kemur hann algerlega í veg fyrir
það, sem mikið ber á nú á dögum, það er að efast um, að
nokkur guð sé til, og er ein af meginorsökum að áhrifa-
leysi kristindómsins á athafnir manna bæði hér á landi
og annars staðar.
Eitt atriði, sem varast verður við uppfræðslu barna í
trúmálum, er að sú fræðsla, sem börnin fá í þeim efnum,