Skírnir - 01.01.1942, Qupperneq 230
228
Ritfregnir
Skírnir
Sagan er gerð með líkum hætti og kvikmynd. Þættir skiptast
hratt. Svefnherbergið, þar sem hjónin eigast við. Stofan, þar sem
Hildur og stjúpsonur hennar sitja saman, hann ástfanginn, henni
um og ó. Heimili læknisins, sem er gamall aðdáandi Hildar, kvæntur
bekkjarsystur hennar, fallegri brúðu, sem ekki þarf að dýfa hendi
í kalt vatn. Þar er Marta systir Hildar vinnukona, ein geðþekkasta
persóna sögunnar. Heimili foreldra Hildar; heilsulaus faðir; móðir-
in kaffispákelling sér til atvinnubóta, blendin og þó merkileg á sinn
hátt; drengur, bróðir Hildar, kominn í kast við lögregluna. Heimili
annars bróður Hildar, sem er heilsulaus og atvinnulaus í kjallara-
holu með deyjandi barn og annað að fæðast, en Marta systir þeirra
helzta hjálparhellan. — Loks stendur Hildur á bryggjunni með
unga bróður sinn við hlið sér. Hún er að kveðja stjúpsoninn, sem
nú siglir til útlanda til þess að halda áfram tónlistarnámi sínu. Við
hlið hans stendur Marta systir hennar, sem siglir til þess að búa sig
undir að starfa á barnaheimili, sem Hildur ætlar að stofna uppi
í sveit.
„En Hildur hreyfir sig ekki. Hún gat ekki slitið augun af skip-
inu, sem var að hverfa út í húmið.
Það var eins og milli hennar og skipsins lægi einhver taug, sem
alltaf stríkkaði meira og meira á og olli henni óumræðilegs sárs-
auka“.
Allt eru þetta lifandi myndir og yfirleitt vel gerðar, sumar átak-
anlegar. Þetta mun vera fyrsta skáldsaga höfundarins og virðist
bera vitni um ótvíræða hæfileika. G. F.
Kjartan J. Gíslason frá Mosfelli: Vor sólskinsár. Ljóð. Útgef.:
Jens Guðbjörnsson. Rvík 1941. Félagsprentsmiðjan.
Kjartan er skemmtilegur. Hin góðláta glettni hans og kímni er
heilbrigð og hressandi. Hann leitar að visu oftast skammt til fanga,
velur sjaldan háleit eða fjarræn yrkisefni, heldur sér við jörðina,
tekur það, sem fyrir ber, bregður upp mynd eða segir sögu af því
og endar svo stundum með athugasemd til dýpri íhugunar. En aðal-
kostur kvæðanna er persónulegt „heillandi göngulag", svo að eg taki
orð úr „Kvæði Gunnsa til Gunnsu“, sem byrjar svona:
Þínir örsmáu, ástleitnu fætur
voru efni í heilan brag.
Þú áttir á háum hælum
svo heillandi göngulag.
En hér er ekki rúm til að telja upp einstök kvæði. Þau eru nokkuð
hvert með sínum hætti, en eg held ekki að neinum leiðist meðan
hann er að lesa þau.
Ytri frágangur bókarinnar er líka mesta augnayndi.
G. F.