Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.06.1927, Side 55

ENDURMINNING UM STEPHAN G. STEPHANSSON
51
olvlíur þar. Þá fann eg betur en
nokkru sinni áður, liversu nor-
rænn liann var í anda. — Eg hefi
heyrt marg’a tala um það, hversu
sönn og á háu stigi að gestrisni
hans hafi verið, og hvílíkur höfð-
ingi hann hafi verið í lund.
Aftur sá eg Steplian sumarið
1926, bæði hér í Elfros og í Win-
nipeg. Það sumar dvaldi liann
nokkra daga hér í Elfros og var
þá gestur vinar síns dr. Jóliann-
esar P. Pálssonar. Og þó Stephan
væri þá kominn á áttræðis-aldur
og heilsan nrjög biluð, þá var
hann enn ungur og liress í anda,
alveg eins og hann var haustið
1908, þegar eg sá hann fyrst. Enn
var sönn unun að hlýða á tal hans,
og enn var minnið hans svo gott
og traust, að hann gat farið með
dýrar og fornyrtar vísur utan-
anbókar, án þess að honum fipað-
ist.-----Eg sá liann í síðasta
sinn þann 11. ágústmánaðar 1926.
Hann var þá í þann veginn að
leggja af stað heimleiðis frá El-
fros, og kom yfir í hús mitt, til
þess að kveðja okkur (konuna
mína og mig). Eg man, að hann
var kátur og léttur í lund og lék
við hvern sinn fingnr eins og
elskulegt ungmenni.------Ári síð-
ar (eða að kvöldi hins 10. ág.
1927) lieyrði eg þá harmafregn,
að liann væri dáinn. Síðan eru
nú réttir fjórir mánuðir; og á
þeim tíma hefir verið meira um
hann talað, og meira um hann rit-
að, en um nokkurn annan íslend-
ing í Vesturheimi. 0g flestir (eða
allir) eru á sama máli um það, að
hann hafi verið vitmaður með af-
brigðum og voldugt skáld. — En
vinirnir hans g'óðu, sem kyntust
honum lengst og þéktu hann bezt
og skildu hann rétt, vita það, að
þó hann væri mikill vitmaður og
eitt hið langmesta og stórvirkasta
skáld þjóðar sinnar, þá var hann
samt enn meiri sem mannkosta-
maður og mannvinur.
Elfros, Sask. 10. des. 1927.
TIL HALLDÓRS Á SANDBREKICU.
Eftir Pál Ólafsson.
Láttu nú Bangsa borguð fá
Bolaxar höggin stinn,
Upp á hans sálar skitinn skjá
skjóztu með járnkarlinn.
Getir Jui pjakkaS gat hann á
svo Guð fái séB þar inn,
hvalbita skaltu fá mér hjá
ef hval rekur annað sinn.