Jörð - 01.12.1940, Blaðsíða 28
vagninn gætum viö ekki notað,
enda skyldi Ganti sitja heima.
Aöeins þeir, sem boönir voru,
haföi hann sagt.
Því næst gengum viö ofan aö
ánni, sem var þar rétt hjá, og
beið þar bátur og í honum fjór-
ir karlar og þrjár konur, allt
ungt fólk og vel búiö — aö
vopnum og klæöum, mátti segja
um karlmennina, því þeir voru
allir vopnaÖir, þó þeir væru nú
aö fara á skemmtun, en ekki til
vopnaþings. En Malajarnir á
Borneo girða sig sveröi í hvert
sinn, er þeir fara út úr húsdyr-
unum, líkt og viö tökum höfuö-
fatiö okkar. Kíai var vopnlaus
og ég auövitað líka. Allt var
þetta unga fólk einkar prúð-
mannlegt og kurteisin því í blóð
borin, og svo er um marga
Malaja. Sól var komin hátt á
loít og veður hið ákjósanleg-
asta. Þetta er raunar ómalajisk
athugasemd, því þarna hefir ef-
laust enginn gert svo rnikið sem
hugsa til, hvað þá heldur gá
til veðurs. Hinir ungu menn
tóku til ára og við héldum upp
eftir ánni. Áin var mórauö, lygn
og krókótt og ekki breið, bakk-
ar háir og sámfelldur' stórskóg-
ur á báðar hendur, svo ekki sást
nerna upp í heiðan himininn.
Báturinn var þægilegur, þiljað-
ur í botninn og þak yfir miðju.
Sátum viö og lágum undir því;
við kíai röbbuðum saman, en
konurnar voru hljóðar og dytt-
uðu að andlitsfarða sínum og
330
fægöu neglurnar. Eru þær listir
miklu eldri á Borneo en á Norö-
urlöndum. Ræöarar sátu í stöfn-
um.
Mér fannst þetta vera að verða
nokkuð skrítið ferðalag; ég var
á ferð um héraðið, til þess að
líta eftir heilbrigöisástandi hér-
aösbúa, en var nú kominn langt
úr leiö, stefndi upp í óbyggðir
meö algjörlega ókunnugu fólki
og var að fara á skemmtun, þar
sem fólkiö ætlaöi að renna sér,
en vissi hvorki upp né niður um
þann gleðskap.
Var nú haldið upp eftir ánni
um stund. Skógarveggirnir
voru tilbreytingarlitlir; ein-
stöku fuglum brá fyrir, þar á
meðal nokkrum nashyrnings-
fuglum, burung enggang; i
þeim heyrist ekki ólíkt og í
flugvél. Apar byltu sér í trján-
um. Brátt fóru að koma streng-
ir og brot í ánnni, þegar kom
upp í hæðirnar; varð þá erfið-
ara um róðurinn, og stundum
uröu ræðarar að fara útbyröis
og draga bátinn. Loks var lagt
aö öörum bakkanum og menn
stigu á land. Var nú gengiö eft-
ir skógarstígum upp með ánni,
og sást áin við og við í gegn um
skóginn. Landslag var hæðótt
og optast á fótinn og stundum
á háar brekkur að sækja. Við
gengum eitthvað á aðra klukku-
stund og vorum þá komnir á
áfangastaðinn.
Skemmtistaöurinn var sér-
kennilegur mjög. Rjóður mikið
jöbð