Jörð - 01.12.1940, Blaðsíða 42
til io kökur af laufabrauði. Auk
þess var á diskinum kerti, sem
var steypt í móti heirna: jóla-
kertiö, 12—14 þml. langt. Með
þessum mat fengu allir nægi-
lega mjólk, auk .bess, sem stór
smérskökusneið var á hverjum
diski.
Auðvitað gat fólkið aðeins
bragSað lítillega á matnum, þvi
skammt var frá kaffidrykkj-
unni, en að svo búnu tók hver
sinn disk og losaði hann í eitt-
hvert ílát, sem til þess var fyrir-
frarn ætlaS, kassa eSa kúfort,
en diskana þurfti enn aS losa.
AS loknum matmálsstörfum
var lesinn húslesturinn. Þá voru
alltaf sungnir jólasálmar, því á
þeim tíma var fólk ekki feirniS
viS aS syngja. AS loknum hús-
lestri fóru allir að hátta, en ljós
var látið lifa á lampanum í
l>aSstofunni alla nóttina. Margir
vildu verða andvaka viS þetta
mikla ljós, því ekki átti fólk
því aS venjast, aS sofna frá
ljósi.* En allir sofnuðu þó ein-
hverntíma.
Á jóladagsmorguninn var
fariS á fætur jafnvel kl. 6. Var
þá fariS aS ræSa um kirkju-
ferS, því venjulegast var mess-
aS á jóladag hjá okkur, þó að
jjrestur hefSi tvær sóknir.
Um kl. 7 var húsmóðirin bú-
in aS hita kafíiS og var nú öll-
um skannntaS allríflega meS
* Hver veit og nema hinn ágæti
jólamatur liafi átt sinn þátt i þvi.
Ritstj.
344
kaffinu á ný, og fór afgangur
þess í „forSabúrið".
Á jóladagsmorgunínn var
aftun skammtaS líkt og kvöldiS
áSur. Nú var skammtaSur stór
biti af hangikjöti og hangiflot
meS. Þá heilt hveitibrauS, 1—-
i/4 kg., ásamt vænni smérsneið.
Auk þess var hverjum skannnt-
aS í sína skál hnausþykkur rú-
sínuvellingur og nægileg mjólk.
AS loknum málaverkum fóru
allir aS l>úa sig til kirkju. Kind-
um var stundum gefiS inni, svo
gegningamenn gætu líka fariS,
einkum ef mikill var snjór, svo
lítil eftirsjá væri i beitinni.
Hins vegar kom fyrir, aS þeir
færu frá fénu, eftir aS þeir
höfSu látiS út og veSttr var aS
sjá „eindregiS“. Á mörgum
heimilum var enginn heima, ef
um fólk var aS ræSa, sem allt
var ferSafært.
Til kirkju frá okkur var um
klukkustundar gangur. Et'
messu var lokiS, fóru allir heim
sem fyrst, því sumt var ógert.
sem gera þurfti, og allir vildtt
fylgjast aS.
Er heim var komiS, og öll
nauSsynleg störf afgreidd, vai
kveikt og fariS aS spila. Nú
var venjulegast spilaS „púkk ■
ViS krakkarnir höfSum séS íyr'
ir nægum glerjum til púkksins,
eSa þá viS höfSum þorskhausa-
kvarnir, sem þóttu enn betri,
því ekki var örgrant, aS sumh
vildu skifta glerjunum i tvennt,
þegar fór aS fækka. Ef einhvet
jöbo