Jörð - 01.12.1940, Blaðsíða 112
verður svo afleiSingin? Allt
getur þetta veriö blessaS og
gott og þaS veitt henni lifs-
gleöi nokkur ár. En afleiðing-
arnar eru margvíslegar og í
raun og veru sorglegar. Hún
notar peninga sína í allskonar
munað og skemmtanir, sækir
á fund ungra karla, því ann-
ars er lífið ekki skemmtilegt.
Hún reykir eins og þeir, eyðir
og eySir, tekur óþvingaðan þátt
í skemmtanalífi og eySir eigin-
lega öllu, sem hún á: pening-
um, æsku, fegurS, kvenlegu
valdi, og fyrr en hún veit, er
allt gengiö til þurrSar, fjöriS
lamast, æskan dvínar og feg-
urSin dofnar, og þá koma hin
nýju og skelfilegu vandamál til
sögunnar: tómleikinn, tómleik-
inn. Á hinum góSu árum sínum
hugsar hún ekkert alvarlega
um hjúskap, því hiS frjálsa líf
lætur henni vel og hún sleppir
tækifærunum gálauslega. En
ásthneigöinernú alltaf sterk hjá
ungu og heilbrigðu fólki. NiS-
urstaSan veröur því sú, að hin
unga stúlka lætur ást sína hin-
um og öSrum í té, svona um
stundarsakir — þaS er nú líka
tízka — en þegar karlmaSur-
inn er kominn upp á þaS lag,
að geta haft ástir kvenna, án
þess aS kosta þar nokkru til
eða þurfa nokkuö fyrir slíku aS
hafa, þá kýs hann þaS oft
fremur en hjúskaparbasl, og er
því ekkert sólginn í hjúskapar-
lifiS. Ef hans holdrænu ást er
414
fullnægt viö og við, þá er hann
oftast ánægSur, og þetta gerir
unga kvenþjóöin honiyn nú
mjög auSvelt, samkvæmt því
er öll tákn tímanna benda á.
ÞaS getur fariö svo, að hann
hugsi og segi í fullri alvöru
þaS, sem skáldiö sagSi í gamni,
og ef til vill nokkurri alvöru:
„Falli ég ljúft í faSminn þinn,
þá finnst mér sem opnist
himininn.
En ef hún segir: ég elska þig>
ótti og skelfing grípur mig.“
Sko, þarna kom hann meö
þaö. Ást hennar indæl, en aS
bindast henni og sjá fyrir
henni, það var óttaleg hugsun.
Þegar karlmaSurinn getur
fengið faömlög stúlkunnar skil-
málalaust, fýrirhafnar- og
kostnaöarlaust, þá er ekki víst,
aö hann sækist eftir aS bera
hana á höndum sér, og ef til
vill heilan barnahóp líka. Eu
hvílikar afleiSingar slíkt hefir
fyrir þjóSfélagiS, aS karhnaS-
urinn beygir inn á þessar braut-
ir og veröur þar fyrir í alla
staSi minni maSur, hlýtur að
vera ljóst öllum skynbærum og
hugsandi mönnum.
En hér er hin raunalega saga
ekki nema hálfsögö enn. AlF
getur þetta lánazt ungu stúlk-
unni vel um nokkurra ara
skeiS, þannig, að hún uni Hf'
sínu hiö bezta. Hún hefir at-
vinnu, peninga, f rjálsrseöi,
jönr>