Jörð - 01.12.1948, Blaðsíða 7

JÖRÐ
5
koddann hjá karli sínum, og fann bóndi gripinn, þegar hann
vaknaði. „Þetta hefur enginn gert nema Guðrún mín,“ varð
honum þá að orði og varð.léttbrýnn við, og þá eigi síður, þegar
hann sá, að saltstían var full.
Lokinhamraheimilið var fjölmennt, búið stórt og margt að
starfa. Menningarbragurinn á heimilinu var góður, mikið
keypt af bókum á þeirrar tíðar mælikvarða, og kynntist Haga-
lín því samtímis rituðum skáldskap og fróðleik og ýmsum
sögnum og alþýðufræðum, sem lifðu á vörum fólksins.
Árið 1912 lét Gísli, faðir Hagalíns af búskap, fluttist í Hauka-
dal með fólk sitt og stundaði skipstjórn. Næstu árin stundaði
Hagalín nám á vetrum, en sjósókn á seglskipum og vélbátum
á sumrum. Hann var í unglingaskólanum á Núpi veturinn 1913
— 14 og í heimaskóla hjá séra Böðvari á Hrafnseyri tvo vetur,
og lauk síðan gagnfræðaprófi í Menntaskólanum í Reykjavík
vorið 1917. Settist hann síðan í 4. bekk, en undi aldrei vel
þeirri skólavist; þótti þröngt um sig og lítið olnbogartim fyrir
listhneigðan anda. Hann hvarf frá menntaskólanámi haustið
1918 og kom aldrei síðan í þann skóla. En allan þennan tíma
var hann sílesandi og sökkti sér niður í bókmenntir, innlendar
og erlendar, sem hann komst höndum undir.
Um þetta leyti fer Hagalín svo að skipta sér af stjórnmálum
og blaðamensku fyrir alvöru, en á þeim sviðurn átti hann langt
starf og fjölþætt fyrir höndum, því að allt frá því árið 1918 og
fram á þennan dag hefur hann ýmist verið ritstjóri blaða eða
verið nátengdur blöðum. Hann hefur skrifað aragrúa blaða-
og tímaritsgreina á þessu árabili, um stjórnmál og bæjarmál,
en þó einkum skáldskap og listir.
Fyrsta blaðið, sem Hagalín stjórnaði, var Fréttir. Guð-
mundur skáld Guðmundsson hafði verið ritstjórinn; hann dó
af afleiðingum spönsku veikinnar 1918. Hel'ur Hagalín lýst því
í bráðskemmtilegri grein í Blaðamannabókinni 1948, hvernig
það bar að höndum, að hann tók að sér þessa ritstjórn. Þótt
aldur hans væri ekki hár, verður ekki annað sagt en myndarlega
væri af stað farið. í þessu blaði birtust m. a. mörg kvæði eftir
hann, því að nú var hann einnig fyrir alvöru farinn að sökkva
sér niður í skáldskapinn. Kvæði hans frá þessum árum eru