Jörð - 01.12.1948, Síða 165

Ritstjóri JARÐAR hefur snúið
sér til Vilhj. S. Vilhjálmssonar rit-
höfundar og blaðamanns og farið
þess á leit við hann, að hann tæki
að sér fastan þátt í ritinu. Vil-
hjálmur er fyrir löngu orðinn
kunnur af blaðamennsku sinni, út-
varpsfyrirlestrum og nú seinast af
tveimur skáldsögum, sem komið
liafa frá hans.hendi, og telur JÖRÐ
sér feng að því að hafa fengið vil-
yrði hans. Vilhjálmur hefur kosið
að nefna þessa þætti sína Viðtal
við fólkið i landinu. Hefur hann
og skrifað fjölda mörg viðtöl, sem
vakið hafa athygli og telja verður
meðal þess bezta, sem skrifað hefur
verið í þeim stíl á íslenzku. Þó að
hann nefni þennan þátt sinn Við-
tal við fólkið i landinu, hefur hann
látið svo um mælt, að hann muni
ekki ætíð binda sig við tilgreindar
persónur, sem hann spjallar við,
en hins vegar geta ónefndra, sem
hann hefur hitt á förnum vegi og
vakið hafa athygli hans. Hefur
Vilhjálmur S. Vilhjálmsson nú
orðið.
EITT sinn fyrir allmörgum árum,
fékk ég mér svolítinn göngutúr,
eins og ég geri stundum, þegar illa
liggur á mér. Ég ætlaði ekki langt,
enda fór ég ekki langt. Ég staðnæmdist
á götuhorni, leit allt í kringum mig.
því að umferðastraumur var stríður.
— Ég vil aldrei eiga neitt á hættu í
umferð, — það er ef til vill vegna þess
að ég finn vanmátt minn í sambandi
við hraða. Ég er eins og dýrin, sem
taka svip sinn úr náttúrunni sem þau
alast upp í. Ég er pródúkt míns um-
hvcrfis með tilliti til sjálfs míns hæfi-
leika. — Og svona erum við víst öll....
Já, ég fór ekki lengra en á þetta götu-
horn. Ég stóð þar svolitla stund. Á
móti mér kom brosandi kona — þrýstin
brjóst, fagrar mjaðmir, flosvarir, blá
augu, bjart enni, — og búningurinn
var fagur... . Það var líka vor og sól
— og um allan svip hennar var vor og
sól. Hún hoppaði upp á gangstéttina
til mín. Hún var ánægð, hafði búið
sig vel og verið ánægð, þegar hún hafði
litið í spegilinn sinn heima. — Hún
11*