Jörð - 01.12.1948, Blaðsíða 136
134
JÖRÐ
verið ekkja, án þess að fá ást á neinum manni. Hjartað hafði
slegið svo hægt í brjósti hennar----en nú------Jjað var eins
og eitthvert undur skeði ---Jrað var eins og Jrað vaknaði á
ný og sló nú liart og títt — — vegna þessa unga manns af
fjöllunum — hann var eins og einhver furða-----einhver opin-
berun.
Hún spurði, hvaðan liann væri — og hann sagði, eins og
satt var----af fjöllunum —, frá Aursundavatni væri liann og
ætti konu og barn og gamlan föður langt uppi í birkiskóg-
unum. — Og að liann óttaðist, að Jrau mundu ekki halda lífi, —
ef hann fengi ekki korn.
,,Hvað? — Ertu giftur!“ hrópaði hún. — Það var eins og
hjartað liefði nærri stöðvast. „F.rtu með hest með þér?“
„Nei, ég ætla að vera liestur sjálfur," svaraði Per.
„Ætlarðu að bera korntunnu alla þessa leið? Ertu frá vit-
inu?“
„Eg ætla að bera tvœr tunnur“ — sagði Per.
„Ertu viti Jrínu fjær!“ lirópaði hún aftur. „Tvœr tunnur?"
„Tvær rúgtunnur! — Það er ekkert,“ sagði Per.
„Farðu út úr mínum húsum! Þú ónáðar mig,“ sagði hún
og hélt höndunum fyrir andlitið.
„Fæ ég keyptan rúginn?“ spurði Per.
Hann leit bænaraugum til hennar.
„Rúg! — sagðirðu rúg?“
Hún stóð og sneri baki við honum og hneigði liöfuðið eins
og hún væri að leita að svari. Vinstri hendi hélt hún að hjarta-
stað, — því nú sló það eitthvað svo meiningarlaust aftur.
„Já, J)ú skalt fá rúg------ en ekki nema eina tunnu------
tvær tunnur væri viss dauði fyrir þig, — fjallamaður." Hún
greip til stóru lyklakippunnar og gaf honum bendingu um að
fylgja sér út á bryggjuna, í búlkhúsið. Hér stóðu tíu tunnur
af rúgi. Per greip eina tunnu í hvora hendi, og liélt Jreim undir
handleggjunum.
„Skeltfilegtl" Inópaði hún og settist á einn kornpokann. En
Per á Haugi hló.
„Hve langa leið hefurðu farið, fjallamaður?"
„Fimmtán mílur.“