Jörð - 01.12.1948, Blaðsíða 147
JORÐ
145
lilotið hróður að sama skapi og hann hefur verið duglegur að
yrkja, og það, sem meira er: Hann hefur ekki hlotið hróður að
verðugu. Mér þætti fróðlegt að vita, hvort sumir þeir menn,
sem liafa þótzt til þess fallnir að skipa mönnum á skáldabekk,
hafa lesið ljóðabækur Kjartans Gíslasonar. Nei, þetta er engin
ósvífni af minni hálfu. hað er t. d. mér og rnörgum öðrum
kunnugt, að ýmsir af þeim, sem ræða manna mest — og vita-
skuld með miklum spekingssvip — um skáldskap á kaffihúsum
Reykjavíkur, hafa aldrei litið í sumt af þeim bókum, sem þeir
dæma. Kjartan frá Mosfelli mun rneðal annars hafa goldið
þess, að hann er maður frekar hlédrægur og hvorki klíkuherra
né klíkuþý. Þá hefur hann og oft valið sér lítið hátíðleg yrkis-
efni, verið þar að auki gamansamur í ljóðum sínum og loks
alls ekki „róttækur". í fyrstu bók hans bar og allmikið á kæru-
leysi um form og heildarsvip, og þetta fylgir honum allt fram
í seinustu bók hans, þó að raunar sé í lienni, svo sem tveim
þeim næstu á undan, auðsæ framförin frá þeini fyrstu. Er
margt í síðari bókum lians skemmtilega sagt, betur hugsað og
snjallara en lijá vangaveltuspekingunum, og í rauninni er það
undarlegt, þegar athuguð er sú formgáfa, sem yfirleitt kemur
fram hjá Kjartani, hve liætt honum er ennþá við að láta frá sér
fara meinrangar áherzlur og orð og setningar á stangli, sem
spilla annars ágætum heildarsvip kvæðanna. — Norðri hefur
gefið út þessa seinustu bók Kjartans, og er frágangur hennar
mjög snotur.
LJÓÐAKVER Þóris Bergssonar virtist koma ýmsum á óvart.
i Hann var í vitund manna sagnaskáld, og svo kom hann
þarna allt í einu með ljóðabók, maður kominn yfir sextugt.
Það lá við, að sumum fyndist slíkt ganga óreglu næst! En ekki
mundi skýr maður og bókunnandi lengi þurfa að athuga sögur
Þóris Bergssonar til þess að komast að raun um, að ærin Ijóð-
ræn gáfa kemur fram í sumum þeirra. í Ljóðakverinu eru að-
eins 36 frumort kvæði — flest þeirra stutt — og 5 þýðingar.
Kvæðin bera svip þroskaðs manns og skálds — skálds, sem er
dreymið og viðkvæmt, en þó eigi að síður raunsætt; unnanda
fegurðar og drengskapar og þeirra lífsnautnarríku gæða, sem
10