Jörð - 01.12.1948, Qupperneq 173

JÖRÐ
171
höfðu heimsótt mig. — Og þegar ég kom á fætur, skeði það, sem
ég sagði þér áðan. — Ég fór svo til Noregs og fékk heilsuna þar.
— Og nú er ég orðinn 76 ára og verð jafnvel enn eldri. Svona
er lífið stundum. Enginn veit sína ævina fyrr en öll er. En
undrandi hefði ég orðið og glaður, hefði einhver hvíslað því
að mér þarna á Strauinu fyrir nálega 50 árum, að þegar ég
væri 75 ára mundi ég bjarga sjálfum mér út um glugga á
brennandi húsi.“
En hvað hefði Ari Arnalds átt að gera með að vita það? Hefði
hann orðið nokkuð hamingjusamari?------Leikur lífsins með
okkur öll er margbreytilegur, safaríkur og frjósamur. . . . Og
við erum engu bættari með því að vita um þætti hans fyrir-
fram.
Greinarkafli úr „Dagfara“ (20. tbl.).
„Skilnaðarhugsunin á við ramman reip að draga. Eru margar ástæður til
þess. ímyndunarafl sumra er svo dauft og máttlaust, að það veldur ekki þeirri
hugmynd, að vér getum verið alfrjálsir, úr því að vér höfum verið svo langan
aldur í sambandi við Dani. Þrándur í götu hennar verða og flestir þeir, er
orna sér við varðelda æðstu valda þessa lands. Þar við bætast og þeir, er lifa í
og á vonum þess, að geta vermt sig við þá innan skamms, ef heppnin er með!
Óttast þeir, að þeir verði að hrökklast þaðan, kaldir og berir, með tómar
pyngjur og tóma vasa og — það sem þeim þykir verst — ósadda hégómagirnd,
ef þeir gangi í lið skilnaðarmanna. Hjá sumum er undirlægjuskapur, húsgangs-
hugsun og Danadýrkun svo holdgróin, að þeir hneykslast á því, sem trúaðir
menn á guðlasti, að íslendingar skuli dirfast að ala svo sjálfsagða og eðlilega
hugsun í liuga sér, að þeir geti þrifizt og dafnað Danalausir. Sumir munu og
kynoka sér við að fylgja inálinu af því að það eru einkum ungir menn, sem eru
formælendur þess. íslenzkar oddborgarasálir gefa ekki gaum að skoðunum og
hugmyndum, nema sextugir hærukollar, með glæstar orður og háa titla, séu
feður og flytjendur þeirra.... Hver góður íslendingur ætti að stuðla að því,
að málið yrði rætt og rannsakað. Gerum fyrst ráð fyrir, að rannsóknir á skiln-
aðinum leiddu í ljós, að vér gætum verið sjálfstæðir. Væri það þá ekki glæpur
gagnvart þessari þjóð og þessu landi, að vér létum slíkt undir höfuð leggjast....“