Jörð - 01.12.1948, Blaðsíða 162
160
JÖRÐ
Sigurður hefur fært þér í greinarlok neikvæða, jafnvel mjög
raunalega, niðurstöðu, virðist þér ekkert unr að sakast, — og
enn síður fyrir það, að yfirleitt er lifandi og nálægur í anda
hverrar greinar vilji lians og löngun til að niðurstaðan mætti
verða skráð tekju megin hjá öflum gróðrar og góðvætta þess-
arar veraldar. Ég hef heyrt suma menn telja mál og stíl Sig-
urðar nreð of sérkennilegum svip. En lrvort tveggja er sam-
gróið persónuleik lians og að mér virðist lrin ágætustu tæki
til að ryðja lesendunum braut unr þá stigu, sem hann leggur
unr leið sína — og oftast eru utan við þjóðveg og fjárgötur.
Ég hygg, að þeir, sem kunna þessunr tækjunr lrans ekki sem
bezt, lriki yfirleitt við að fylgja lronunr — kunni því bezt að fara
lagða veginn eða hina troðnu slóð — sé minnsta kosti lítið unr
það gefið, að vera sér þess nreðvitandi, að nú sé verið að fara
með þá „út úr kortinu“ — þeirra hversdagskorti. Og hver er
gleggri en Sigurður Guðmundsson á málgull og líkingaperlqr
snjallra liöfunda, hverjunr nreiri nautn að því að gera aðra
skyggna á slíkt dýrindi? — Mikils fara þau andleg dauðyfli á
nris, senr nenna ekki að fylgja Sigurði — og lítil eru geð þeirra
gunra, sem hafa ekki hug til að skokka með honunr út úr
Glaumbæjar-tröðunum.
Ar VÍÐ OG DREIF nefnir Árni Pdlsson prófessor af miklu
lítillæti bók, sem út konr í fyrra og í er úrval úr ræðunr
lians og greinum um skáld og rithöfunda, bóknrenntir og sögu.
Bókin er rúmar 36 arkir, prýðileg að frágangi öllum. Utgef-
andi er Helgajell.
Arni Pálss.on var máski kunnastur almenningi' fyrir orð-
heppni sína og nrælsku, áður en þessi bók konr út. En þeim,
er lesið höfðu nreð athygli ræður, greinar og fyrirlestra, senr
liann lrefur birt á prenti, lrafði lengi verið það ljóst, að liann
er manna ritfærastur, mikill dáandi snilli í lrugsun, stíl og
nráli, einlægur unnandi höfðingslráttar og frjálshyggju, en hat-
ursmaður þýlyndis, frelsisskerðinga og ofbeldis. Allt þetta má
lesa út úr þeinr ræðum og ritgerðum, sem eru í þessari bók, en
þó hefði ég æskt þess, að ekki hefði verið undan dregið svo til
allt, sem Árni Pálsson lrefur lagt til mála á vettvangi dagsins,